ในความคิดเห็นของลุค ฮาร์วีย์เป็นผู้ชายที่จนและไม่มีสิทธิ์ที่จะยืนอยู่ข้างกายแมนดี้

แต่อย่างไรก็ตาม แมนดี้กลับไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของลุคและถามขึ้นอย่างสงสัย “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณทำงานอยู่ที่นี่เหรอคะ?”

ลุคยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เขารู้สึกพึงพอใจพร้อมกับตอบกลับ “ครับ ผมเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้จัดการของรีสอร์ตแห่งนี้ อันนี้นามบัตรผมครับ”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขายื่นนามบัตรให้กับฮาร์วีย์และแมนดี้คนละหนึ่งใบ

แมนดี้รับนามบัตรมาพร้อมกับจ้อมดูมันอยู่หลายครับและพูดขึ้นอย่างสุภาพ “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณกำลังทำไปได้ดีเลยนะคะ เมื่อก่อนคุณเป็นอาจารย์ที่ดีสุดเลยนะคะ”

คำชมของแมนดี้ทำให้ลุคเคลิ้ม แต่อย่างไรเขากลับพูดขึ้นอย่างถ่อมตน “พูดตรง ๆ นะครับ คนอย่างพวกเราเป็นแค่พนักงานระดับสูง รายได้ประจำปีของเรายังไม่ถึง 1.5 ล้านและยังเทียบไม่ได้กับตระกูลใหญ่ ๆ อย่างนั้นอีก”

“จริงด้วย ผมต้องขอโทษนะครับแมนดี้”

“ผมลืมไปเลย ผมเพิ่งได้ยินข่าวมาเมื่อไม่กี่วันก่อนบอกว่าบริษัทของคุณถูกส่งมอบให้กับตระกูลเยตส์และพวกเขายังตัดคุณออกจากตระกูลอีกด้วย!”

“แมนดี้ เมื่อก่อนที่โรงเรียน คุณได้รับชื่