ฮาร์วีย์ครุ่นคิดไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะตอบกลับว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะไปประมูลเอง ฉันไม่ได้เข้าร่วมการประมูลมานานแล้ว”

ก่อนหน้านี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย เขาไม่ค่อยได้พาแมนดี้ออกไปไหนบ้างเลย

นี่เป็นโอกาสที่ช่างยอดเยี่ยมมาก ๆ

แม้ว่าตระกูลเยตส์จะไม่ได้สร้างปัญหาอะไรต่อฮาร์วีย์อีกหลังจากนั้น แต่จะเป็นการดีกว่าถ้าเขาระมัดระวังตัวเองเอาไว้

การที่เขาจากมาก่อนนั่นมันเท่ากับว่าเขาต้องการหลีกเลี่ยงปัญหา อย่างน้อย ๆ มันก็ได้ซื้อเวลาให้แมนดี้ได้สงบจิตสงบใจอีกสักสองวัน

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์ปลุกแมนดี้ให้ตื่น

“ที่รัก ไปเตรียมตัวออกไปข้างนอกกันเถอะ ถ้าวันนี้คุณไม่ได้มีแผนที่จะทำอะไร”

ดวงตาอันเปล่งประกายของแมนดี้กระพริบถี่ ๆ เธอเอ่ยถามในขณะที่ยังคงงงงวยอยู่ “ทำไมเหรอคะ? เรายังคงต้องออกไปที่สกาย คอร์ปอเรชั่นเพื่อหานักลงทุนร่วมกับเราในวันนี้อีกเหรอ?”

ฮาร์วีย์หัวเราะคิกคัก

"ไม่ใช่ ๆ วันนี้พวกเราไปเที่ยวกันเถอะ!”

แมนดี้ส่ายหัว

“ถ้าเรามัวแต่ไปเที่ยวในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ เราอาจพลาดโอกาสในการเริ่มต้นธุรกิจใหม่นะคะ”

ฮาร์วีย์ตอบกลับว่า “นี่คือสิ่งที่คุณไม่เคยเข้าใจบ้างเ