อีวอนน์ตามเขามาจากด้านหลังพร้อมกับมองใบหน้าของเธออย่างเป็นห่วง เธอเป็นคนสวยและเพียงแค่เดินตามหลังฮาร์วีย์ในตอนนี้เธอก็ดึงดูดสายตาของทุกคน

“ท่านคะ มันเป็นความรับผิดชอบของดิฉัน จากนี้ฉันจะดูแลลูกน้องให้ดีที่สุด” อีวอนน์สังเกตเห็นว่าฮาร์วีย์เอาแต่จดจ่ออยู่กับโทรศัพท์ของเขาดังนั้นเธอจึงสามารถพูดกับเขาจากด้านหลังได้เท่านั้นในขณะที่ก้มหัวเล็กน้อย

"งั้นเหรอ?" ฮาร์วีย์พูดอย่างเมินเฉย “นี่ไม่ใช่ครั้งแรก”

อีวอนน์เกือบจะร้องไห้ออกมาด้วยความสิ้นหวัง เธอกล่าวว่า “ท่านคะ ยกโทษให้ดิฉันในครั้งนี้ด้วย ท่านให้ชีวิตที่ดิฉันมีในตอนนี้และดิฉันภักดีต่อท่านมาตลอด ดิฉันขอร้องขอให้ท่านให้โอกาสดิฉันอีกครั้ง ได้โปรด"

ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมย “ที่จริง ผมไม่เคยตำหนิคุณ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาคุณทำงานให้กับตระกูลยอร์กอย่างดี ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคุณเช่นกันที่จะสร้างรากฐานสำหรับ บริษัทนี้แทนฉัน อย่างไรก็ตามคุณไม่ได้เอาใจลูกน้องของคุณมากเกินไปหน่อยหรือ?”

“ท่านคะ ดิฉันสัญญาว่าจะไม่มีครั้งที่สองอีก” อีวอนน์พูดเบา ๆ

“จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เราจะไม่มีเวลามากพอมาดูแลเรื่องที่ไม่สำคัญนี้” ฮาร์วีย์ยิ้มและเปลี่ยนเรื่อ