Si Sabrina ay napakimkim. Naglaki ang kanyang mga mata. Matapos ang ilang segundong tigang na katahimikan, nakabawi siya sa kanyang mga damdamin. Pagkatapos ay binitawan niya ang kanyang boses para itanong, "Ano-ano ang sinabi mo?"

"Buntis ako ng kambal!" Nagnguso si Ruth at tila pa rin siyang malungkot.

Itinaas ni Sabrina ang kanyang mga kamay at gustong sampalin si Ruth. Ang kanyang kamay ay patungo nang landas ng balikat ni Ruth, ngunit ibinaba ito ni Sabrina. Sa halip, hinawakan niya ang damit ni Ruth at mariin na sinabi, "Ikaw! Sobrang inis na inis mo ako! Buntis ka ng kambal! Kambal! Bakit ganyan ang malungkot mong mukha? Akala ko may problema ka! Dapat masaya ka at buntis ka ng kambal! Ikaw talaga!"

Halos hindi nagmama-dramahan si Ruth, pero gusto niyang gawin ito ngayon. Halos tatlong taon na siyang nawalan ng pamilya. Maliwanag na mayroon siyang mga magulang. Subalit hindi lamang sila nagbibigay ng kahit anong pagmamahal, kundi malapit nang pumatay sa kanya. Sa huli, natutu