Nang mabuwal si Malvolio, agad nakahinga ng sariwang hangin si Sabrina. Wala siyang panahon upang makita kung sino ang sumugod kay Malvolio. Tumakbo siya papalapit kay Sebastian na parang isang maliit na batang babae. Hindi niya kailanman naramdaman na ganito kainit at kaligtas ang dibdib ng kanyang asawa tulad ng sandaling iyon. Pakiramdam niya ay napakaligtas na mamuhay sa tabi ng kanyang asawa.

"Sebastian…" humikbi si Sabrina.

"Sabrina!" Mahigpit na niyakap ni Sebastian si Sabrina sa kanyang mga braso.

"Sebastian, buhay pa ba… ako?" Itinaas ni Sabrina ang kanyang ulo at tumingin kay Sebastian na may mga mata na puno ng luha. Isang bangungot na inakala niyang hindi siya magigising. Bagamat hindi siya sinaktan ni Malvolio at kahit na siya'y kalmado, mahinahon, at hindi natatakot, Diyos lang ang nakakaalam kung gaano siya natakot. Takot siya na baka hindi na niya makita ang kanyang lalaki. Takot siya na baka siya'y habambuhay nang mawalay sa kanyang lalaki at sa kanilang anak sa mun