Walang sinuman ang makakaintindi sa nararamdaman niya.

Ang dapat na kaaway niya ay ang taong nanloko sa kanya, pero minahal niya ito na parang anak niya sa loob ng anim na taon.

Pero, trinato niya ang taong kamag-anak niya dapat na parang dumi, tinatapak tapakan siya sa buong oras.

Sino kayang makakapagpakalma sa puso niya?

Nang makita kung paano umiyak si Old Master Shaw, walang sinuman sa kainan ang nagkaroon ng pakialam.

Ilang mga empleyado ang nagtuturo at nabubulungan sa likod niya, "Sabi ko na eh, dapat lang kay Old Master Shaw lahat yan!"

"Ayaw niya sa sarili niyang apo at anak, pero sa halip ay tinulungan niya ang ibang tao na saktan sila. Ha, napakagaling ng ginawa niya."

"Tingnan mo siyang umiyak, gaano siya nakaaawa?"

"Anong nakakaawa sa kanya?! Siya ay mukhang napakarangal, pero siya ay walang kwenta!"

"Siya ay masyado talagang nakatutok sa imahe niya. Para sa kapakanan ng kanyang hustisya, kadakilaan at karangalan, para sa kapakanan ng asawa niyang sabi niya ay ma