Hindi pa siya kailanman nakihalubilo sa mga magulang ni Marcus noon, kaya sa ilang sandali, hindi alam ni Sabrina kung ano ang sasabihin.

Sa pagkakataong ito, humakbang si Marcus at sinabi kay Sabrina, "Sabrina, huwag kang matakot. Totoong gusto kang kilalanin ng mga magulang ko bilang pamangkin nila."

"Mm-hmm!" tumango ang ama ni Marcus nang talong beses sunod-sunod na parang bata. "Gusto kitang kilalanin! Kailangan kong gawin iyon! Anak, kasalanan namin ang nangyaro sa nakaraan. Nabanggit ni Marcus ito sa amin nang ilang beses na kahawig mo ang tita niya. Pero, hindi namin siya pinaniwalaan, kami ay..."

Sa kalagitnaan ng mga salita niya, ang ama ni Marcus ay huminto, at bumuntonghininga sa mapangluksang paraan ng ilang sandali.

Doon niya lang sinabi nang nahihirapan, "Kami ay... Ang tita mo at ay mapagkakatiwalaan sa mga mapanirang-puri ng iba noon, at nawala na namin ang sarili naming panghuhusga sa ganitong paraan..."

Taimtim na tumingin din ang ina ni Marcus kay Sabrina. "Ma