Nagising ang kamalayan ni Shelly. "Totoo lang, gusto ko lang makita kung ano ang mga menu nila."

"Ipapaliwanag ng waiter ang mga pagkain mamaya."

"Siguro iba talaga ang mga sosyal na restawran. Mayroon bang baby chairs? Hindi ka makakakain kung patuloy mong hawak si Audrey."

"Eh paano kung mahulog siya sa upuan?" tanong ni Hayden.

"Hindi mo ba nilalagay si Aiden sa baby chair kapag pinapakain mo siya?"

"Mas malaki si Aiden, at napakapayat ng ating anak... Hindi pareho 'yon!" sabi ni Hayden.

Sumuko si Shelly, "Sige! Hawakan mo siya kung gusto mo! Pwedeng magpalitan tayo."

"Kaya kong kumain kahit hawak ko siya," tugon ni Hayden.

"Gusto mo bang hawakan siya nang ganoon? Hindi ba nakakapagod?

"Hindi. Magaan siya."

"Sige na nga!" Gusto sanang sumabog ni Shelly na dahil mahal na mahal ni Hayden ang kanilang anak, pwede silang magkasama matulog sa gabi, pero hindi niya ito sinabi nang malakas.

Sa totoo lang, kapag inilalatag si Audrey sa gabi, ito ay napakapagod dahil magigising si