Matapos magpahayag ng pasasalamat, pumasok si Ivy sa dressing room upang magpalit ng damit at doon ay nakita niya si Andrea.

Naalala ni Ivy ang sinabi ng mga staff kanina, kaya hindi niya maiwasang kausapin si Andrea. "Bakit hindi ka pa umuwi, Andrea?"

"Wala nang pampublikong transportasyon sa oras na ito." Ngumiti si Andrea nang malumanay. "Ivy, sa tingin ko mali ang pagkakakilala ko sayo. Ang sabi kasi ng mga kaklase ko sa'kin ay nakapasok ka lang raw sa internship program dahil sa mga koneksyon mo, at sa totoo lang, naniniwala talaga ako sakanila. Pero ngayon, pagkatapos kitang panuurin kanina, nabago na ang opinyon ko sa'yo."

Kahit na hindi na masyadong ikinakabahala si Ivy sa magiging tingin sakanya ng iba, sobrang natuwa siya sa sinabi ni Andrea. "Ang galing mo rin, Andrea. Napanood ko yung show mo kanina.”

"Hahaha. Hindi mo ba dapat binabasa ang script mo noong oras na yun? O hindi ka naman nag focus sa akin?" Asar ni Andrea.

"Maaga ako nakarating sa station kaya noong mag