Nakatayo siya sa kinauupuan at naikuyom ang kanyang mga kamao habang tumutulo ang mga luha sa kanyang mukha.

Hinding-hindi niya malilimutan kung gaano siya naging discomfited, at kung may isa pang pagkakataon para sa kanya na maging matagumpay muli, hindi niya malilimutan ang kahihiyan na naranasan niya.

Ilang sandali pa ay nagsimula nang umulan, na nagpabalik sa isipan ni Natalie sa realidad.

Dahil matagal nang inabandona ang kubo, may mga tagas. Tumagas ang bubong.

Sa pagkupas ng liwanag ng araw, sinuri niya ang buong kubo at natagpuan ang higit sa sampung batik na tumutulo. Nagmamadaling humanap si Natalie ng mga balde at kaldero para saluhin ang tubig ulan.

Maya maya lang ay nagliwanag ang screen ng phone niya. Nakatanggap siya ng mensahe.

Samantala, sa isa sa mga tindahan sa sentro ng lungsod, pinagmamasdan ni Hayden at ng kanyang mga kapatid ang ulan.

"Woah! It's a rainstorm! Hayden, may dala ba tayong payong?" Hinila ni Layla ang jacket ni Hayden habang nakatitig sa ulan.