Nang makita niya ang mga luhang pumatak mula sa kanyang mga mata, itinaas niya ang isang kamay para punasan ang kanyang mga luha.

"Malalagay ako sa di mo maiipintang sakit kapag hindi iyon tinanggal. Shea, hindi mo ako hahayaang manatili sa sakit, di ba?

Gulat na gulat siyang tumango.

"Siguradong mananatili akong sumubok kung may ibang paraan, pero wala. Ayokong hilahin si Avery pababa kasama ko. Madami na siyang pinagdaanan dahil sakin, siya ay nagtratrabaho umaga ta gabi ng walang pahinga. Shea, malulungkot ka rin kung ako ka?"

Muli siyang tumango.

"Si Robert ay may sakit noong siya ay ipinanganak at ibinigay mo sa kanya ang iyong dugo nang hindi nagpapaalam sa sinuman, kahit na ang ibig sabihin nito ay mamamatay ka. Hindi ka natatakot, kung gayon, kaya bakit ako dapat?"

Nangilid ang kanyang mga luha sa kanyang mga sinabi.

Makalipas ang isang oras, bumalik si Wesley na may dalang almusal para sa kanila at agad siyang kinaladkad ni Shea palabas ng kwarto.

"Shea, bakit namumula