Ang liwanag ay tumatagos. Pabalik- balik na itinaas ni Elliot ang kanyang kamay upang harangan ang liwanag sa kanyang mga mata.

Nakita ni Avery ang kanyang mukha at ang kanyang mga kilos. Agad na bumagsak ang luha.

" Elliot, nahanap na rin kita. Naaalala mo pa ba ako?" Tumayo si Avery sa tabi ng kama at tumingin sa kanya. Nabulunan siya. "Ako si Avery."

Inalis ni Elliot ang kamay niya. Tiningnan niya si Avery ng mahinahon at tahimik. Walang liwanag sa kanyang mga mata. Mukhang natatakpan sila ng manipis na ulap. Walang makahuhula sa iniisip niya.

Tila gumagala siya sa kung saan maaaring pumunta ang mga tao. Parang hindi niya kayang makaramdam ng lungkot o kaligayahan. Para siyang… pekeng tao!

" Elliot! Huwag mong sabihin sa akin na nakalimutan mo na lahat?" Hindi napigilan ni Mike na magmura nang makita ang lalaking nasa harapan niya. "Dalawang buwan ka nang nawawala. Alam mo ba kung paano nabubuhay si Avery? Araw- araw siyang umiiyak. Hinanap ka niya kina Ylore at Aryadelle. Pagk