Dumating ang dalawa sa labas ng opisina ni Mark at nakita nila ang napaka-idle na Davy na parang masyadong marami ang iniisip. Nang mapansin niya ang mga ito, lumiwanag ang kanyang mga mata. "Kumusta! Sa wakas narito ka, Madam!"

Hinawakan siya ni Arianne ng isang coy smile. "Whoa. Hindi iyon ang ekspresyon na ginagawa ng mga tao kapag maayos ang lahat, ito ba? Huwag kang mag-alala, narito ako upang makatipid ng araw."

Ang sitwasyon sa loob ng opisina, gayunpaman, ay nagulat sa kanya. Si Smore ay hindi nakakagulo o nagtatapon ng mga tantrums. Sa halip, siya ay nakasaksi sa braso ng kanyang ama habang ang huli ay nakatuon sa kanyang trabaho. Ang maliit na batang lalaki ay kahit papaano ay nakakuha ng isang panulat at nagkakaroon ng maraming kasiyahan sa paglalaro kasama nito sa kanyang mga malaswang mata na kumikislap sa alacrity habang siya ay babbled hindi sinasadya sa kanyang sarili.

Ang katotohanan ay lumipad sa harap ng kaguluhan ng sanggol na si Arianne. Habang nakatitig siya sa