Mabilis na tumanggi si Arianne. "Hindi ako! Ikaw lang ang kumikilos... kakaiba at kakaiba at lahat! Paulit-ulit mong sinasabi na abala ka, pero parang... ano ang pinagkakaabalahan mo? Kung wala namang kahina-hinala, walang problemang sabihin sa akin kung ano iyon, di ba?"

Nag-iwas ng tingin si Mark habang mahinang tumawa. "Naku, hindi ito dapat magbigay ng anumang mga hinala, sige. Pero... wala akong dapat sabihin sa iyo ngayon. Oh, tingnan mo ang oras! Ako dapat ang maligo. Magpahinga na tayo para matulog ng maaga! Nabugbog ako.”

Pinanood niya itong bumangon at tumungo sa banyo, at ninakaw ang tingin sa orasan na nakasabit sa dingding. Nine pa lang... At "nabugbog" na siya? Siya ay natutulog nang mahabang oras sa maghapon at hindi pa rin mapanatili ang kanyang sarili na gising—paano ito naging normal? Hindi, ito ay talagang abnormal!

Pagkatapos niyang maligo, dumiretso si Mark sa kwarto ni Arianne at—na pinatutunayan ang sarili na malinaw sa kalokohan—dumiretso sa kama at nakatulog