Parang masayang bata si Tiffany, nakabaon ang mukha sa pagkain at mabilis na kumakain. Sa oras na nabusog siya, kakagat pa lang ni Arianne. Nilapag ni Tiffany ang kanyang mga kubyertos. “Busog na ako, Jackson. Dapat ikaw mismo ang kumain sa halip na pakainin ako. Hindi ka lang ganito sa bahay, pero ganito ka rin kapag nasa labas tayo. Baka hindi maintindihan ng iba at isipin na pinahihirapan kita."

Dahan-dahang tinanggal ni Jackson ang kanyang disposable gloves at tumawa habang sinasabi, “Ano ang ibig mong sabihin sa pagpapahirap? Ito ay libangan, ngunit napakasama na hindi mo kailanman mauunawaan ang kagalakan mula sa libangan na ito. Hindi darating ang araw na kailangan kitang alagaan."

Biglang napagtanto ni Arianne na bahagyang nasilaw si Jackson sa kanyang mga mata. ‘Sino ba naman ang hindi maiinlove sa isang tulad niya? Hindi lang siya marunong mag-negosyo sa labas at magluto sa bahay, pero nagagawa pa niyang alagaan ang kanyang asawa hanggang sa matapos na ito sa buwan. Hindi l