Sinigurado ni Helen na in-check ang kanyang emosyon bago umakyat sa hagdan, sa pagkakataong ito ay para kay Arianne.

Matutulog na sana si Arianne nang pigilan siya ng mabilis na pagrampa sa kanyang pinto. Nanghihina, binuksan niya ito at tinitigan si Helen bago nagtanong, "Ano ang problema?"

Helen lumitaw transfixed sa babae para sa isang segundo masyadong mahaba, ang kanyang mga mata seryoso. Pagkatapos, isang tahimik na agos ng pananabik ang bumasag sa kanyang mga tingin, at sa wakas ay sinabi niya, “Alis na ako, Arianne. Lumilipad kami ngayong gabi. Jean... Hindi ka na niya guguluhin. Hindi ko rin alam kung kailan tayo muling magkikita sa hinaharap, kaya hanggang doon, ipangako mo sa akin na kayo, Mark, at Smore ay mabubuhay nang maligaya magpakailanman.”

Nang marinig ang kanyang mga salita ay itinaboy ang hindi bababa sa kalahati ng pagiging bleariness ni Arianne. “Bakit biglaan? At sa kalagitnaan ng gabi, hindi kukulangin! Hindi ka ba makapaghintay hanggang bukas?”

'Ngunit kun