Puno ng pananabik ang mga mata ni Don Smith habang nakatitig sa mainit na sikat ng araw sa labas ng bintana. “Ale… Gusto kong lumabas at mag-enjoy sa araw.”

Hindi sumagot si Alejandro. Tumayo siya at binuhat si Don Smith sa kanyang wheelchair. Lingid sa kanyang kaalaman, maingat at malumanay siyang kumilos, natatakot na baka masaktan kahit papaano ang mahinang matanda.

Nakarating sila sa looban sa labas. Tamang-tama ang temperatura, may kaunting simoy ng hangin. Naroon din ang kaaya-ayang halimuyak ng berdeng damo at lupa. Isang ngiti ang sumilay sa mga sulok ng labi ni Don Smith, isang matagal nang nakalimutang tanawin. “Ale, ito ba ang unang pagkakataon nating mag-enjoy sa araw nang mapayapa?”

Tumango si Alejandro. "Mm, ito ang unang pagkakataon."

Namumula ang mga mata ng matanda na nakangiti. “Tama… First time… Baka sa huling pagkakataon din.”

Kumunot ang noo ni Alejandro. “Kung gusto mo, pwede kitang ilabas dito kahit kailan mo gusto. Ano ang ibig mong sabihin, 'huling pagkaka