Sa oras na iyon, matapos sabihin ang mga bagay na iyon, huminga ng malalim si Simeon at masilakbo niyang sinabi, "Sofyu, kung hindi lamang nasa Royal City ang aking pamilya at nasa gitna ng mga kalaban, hindi ko kailangang maging mapagkumbaba sa ganitong mapagpaimbabaw na tao."

Pagkatapos magsalita, ininom ni Simeon ang isang baso ng alak.

Naiintindihan ko!

Matapos malaman ang sitwasyon, tumango si Yusof at ngumiti. "Alam mo ba kung bakit tinawag ka ni Syrus?"

Sa kanyang pagtatanong, tila kalma si Yusof ngunit hindi maiwasang mag-isip.

Lumilitaw na ang kasalukuyang kalagayan sa Westrington ay talagang magulo. Kung maaari niyang gamitin ang pagkakataong ito upang tulungan si Simeon na maging emperador, tataas din ang kanyang posisyon.

Kapag nagkaroon siya ng sapat na kapangyarihan, hindi siya matatakot sa lahat ng sect na humahabol sa kanya. 'Ito ay magandang pagkakataon. Dapat kong samantalahin.'

"Kailangan ko pa bang hulaan?"

Huminga ng malalim si Simeon, "Ambisyoso si Syrus.