Tumingin siya sa inaantok na si James, tinuro ang wheelchair, at nagsabing, "Umupo ka rito."

Natawa si James. "Seryoso? Sobra naman ang tingin mo sa kondisyon ko. Kaya ko pang maglakad."

Seryosong nagsalita si Quincy, "Wag matigas ang ulo. Umupo ko na ngayon din. Sabi ng doktor, hindi inaasahan ang kondisyon mo. Hindi ka pwedeng kumilos maliban na lang kung talagang kailangan. Patuloy na hinihigop ng virus sa katawan mo ang enerhiya mo. Kung kaya't habang lalo kang kumikilos, mas nagiging aktibo ang virus cells."

Tumango si James. Kagaya ng hula niya ang pahayag ng doktor.

Umupo siya mula sa kama.

Mabilis na lumapit si Quincy at sinuportahan siya na makaupo sa wheelchair. Pagkatapos, tinulak niya ang wheelchair ni James palabas ng ospital.

Sa labas ng ospital…

Nagtanong si Quincy, "Saan ka pupunta?"

Tinignan ni James ang mataong siyudad. Naguluhan siya.

Pakiramdam niya ay walang espasyo para sa kanya ang lungsod na ito, sa kabila ng laki nito.

Bumuntong-hininga si J