"Avery, sa tingin mo ba gagana ito?" Tanong ni Mike kay Avery sa mahinang boses habang papalapit sa kanya."Bakit hindi?" tanong ni Avery. "Ang trabaho ng search dog ay gawin ito.""Natatakot lang ako na wala si Elliot dito," sabi ni Mike. "Malapit lang ang lugar na ito sa atin. Kung nandito si Elliot kanina ay sobrang nakakaloko!""Minsan ang pinaka-mapanganib na lugar ay ang pinakaligtas na lugar.""Hmm. Kung wala si Elliot, magpahinga ka muna sa bahay ng ilang araw bago magplano ng susunod na hakbang," ani Mike, sinusubukang pag-usapan ang mga bagay-bagay sa kanya."Alam ko. Napanaginipan ko siya kahapon. Sabi niya hindi pa siya patay. Naniniwala ako na hindi siya patay." Medyo natuwa si Avery. "Mike, pinag-isipan ko na. Kung patay na talaga siya, pupuntahan ko siya. Ipapaubaya ko sa iyo ang mga anak ko."Nataranta si Mike."Miss Tate, paano mo nasabi ang mga ganyang bagay!" agitated na sabi ni Wilson. "Kahit patay na si Elliot, hindi ka mamamatay! Kung hindi, paano mo siya i

"Sinasabi mo ba sa akin kung ano ang gagawin?" Ngumisi si Dean."Dad, nag-aalala lang ako na baka maapektuhan nito ang pamilya natin. Sinabi ni Avery sa telepono na hindi niya hahayaang mabuhay si Angela, at nasa kanya ang lahat ng kapangyarihan ni Elliot sa kanyang gastos. Talaga bang sasalungat ka sa kanila? " Sabi ni Sebastian. "Wala tayong tsansang manalo. Kung alam na natin na matatalo tayo, bakit pa natin ginagawa ito?""Masyado mataas ang tingin mo sa sarili mo, Sebastian. Mas magaling ang kapatid mo kaysa sa iyo dahil naniwala siya sa akin, pero syempre, mas tanga siya kaysa sayo." Komento ni Dean sa kanyang anak. "Kung ang nakikita mo ay kaparehas ng aking inaasahan, sa tingin mo ba talaga lalaban ako sa kanila? Mag seseventy-three na ako ngayong taon, lalaki. Madami na akong pinag daanan na hindi mo aakalain. Sinasabi mo ba lahat ng ito dahil sa tingin mo nasiraan ako ng isip sa katandaan?!""Hindi 'yan, Dad... hindi ako nagdadalawang isip sayo. Nag-aalala lang ako sa atin

Walang impormasyon ang sinabi ni Dean."Sinasabi ba niya na hindi sasaktan ni Angela si Elliot?" Napaisip si Avery sa sarili. "Kung ganoon nga, bakit niya kikidnapin siya sa una pa lang?""Kinuha niya si Elliot nang labag sa kanyang kalooban. Kahit ano pa ang nag-udyok sa kanya na gawin iyon, hinding-hindi ko siya patatawarin! Dean Jennings, maaari mong subukan at pag-usapan ang paraan para makaalis dito, ngunit mas mabuting huwag mo akong hayaang makahanap ng anumang ebidensya na tumuturo sa pagkakasangkot mo! Kung hindi, isinusumpa kong magbabayad ka!""Avery, kung sinasabi ko sayo na wala akong kinalaman dito, hindi ako nag-aalala na titignan mo ito! Bakit ko naman gugustuhin si Elliot? Kahit ikaw hindi mo maipaliwanag, 'di ba? Kahit kailan ay hindi ko tinanong kung ano ang ginagawa ni Angela sa kanyang lab. Wala siyang sasabihin sa akin kahit na tanungin ko siya. Sobra mataas ang tingin mo sa impluwensya ko sa kanya. Alam niyang lubos akong umaasa sa kanya, at hindi niya kailang

Tumango si Avery. "Nakipagkita na ako sa isa sa mga propesor na ito dati."May contact number ka ba niya?"Umiling si Avery. "Nakilala ko siya noong kasama ko si Professor Hough. May contact si Professor Hough, pero wala ako.""Tara, hanapin natin ang lalaking ito!" sabi ni Mike. "Sinong professor ang sinasabi mo?""Mike, ako na mismo ang kokontak sa kanya. Kaya ko naman." Iniligpit ni Avery ang listahan at iniba ang usapan. "Tapos na ako sa aking pagtulog.""Hindi pa matagal ang tulog mo tapos ngayon ka na?" Napatingin si Mike sa kanya. "Pero mukang mas okay ka na. Lalapit ang doktor para tingnan ka. Magpapahinga ka pa mamayang gabi. Kahit na gusto mong makipagkita sa propesor na ito, kailangan mong maghintay hanggang bukas.""Oo. Mananatili ako sa bahay ngayong gabi." Mas kalmado ang pakiramdam ni Avery matapos makatulog. Anuman ang sitwasyon, nakahanap sila ng mahalagang lead. Maaaring iwasan sila ni Angela sa ngayon, ngunit hindi nagtagal. Sa isang buwan, kailangan niyang mag

Matapos magpasya, tumawag siya sa kanyang ina."Natalie, okay ka lang? Hindi mo pa kinuha ang iyong mga tawag sa nakaraang dalawang araw, at mawawala na ako sa katinuan!" Sabik na sinabi ni Ginang Jennings. "Hindi kita maabot, kaya maaari ko lamang tawagan si Dean. Ito ay pagkatapos lang na sabihin niya sa akin na ayos ka lang sa wakas makakatulog na ako.""Nasa loob lang ako ng masamang kalagayan, Nanay! Sana maunawaan mo." Kinuha ni Natalie ang baso sa harap niya at humigop ng alak. "Tumawag ka na ba kay Auntie?""Oo. Sinabi ko sa kanya kung ano ang nangyari sa iyo. Sinubukan niyang tawagan si Lea ngunit hindi pa sinasagot ni Lea ang kanyang tawag." Bumuntong -hininga si Ginang Jennings. "Maaari ba talagang Leah ang nagsabi kay Avery ng tungkol sa iyo. Paano niya ito? Paano niya masasabi sa isang tagalabas ang isang bagay na napakahalaga? Hindi ba niya alam na maaari kang patayin ?!""Bakit ka pa rin nagsasalita na parang nasa tabi mo siya, ina? Papatayin niya ako at ikaw ay naki