Pero alam niya din naman na hindi siya sapat para sa kanya. Nung tumungo si Ruth para itago ang pamumula niya at nahirapan na hanapin ang tamang salita, tinaas ni Ryan ang baba niya gamit ang nasugatan niyang braso. Ang mga daliri niya ay nakahawak sa panga niya at pinilit niya itong tumingin sa mga mata niya."Tumingin ka sa akin," sabi niya. Ang pamumula ni Ruth ay lalong tumingkad at ngumisi siya. "Hindi ka pwedeng magkunwari na hindi ito nangyari! Sinalba ko ang buhay mo kanina, kaya kailangan mo ako bayaran ng sarili mo. Wala kang karapatan para tanggihan ako ngayon, magiging asawa kita sa ayaw mo at sa gusto!"Bago pa makakilos si Ruth sa kahit anong paraan, binalot na agad ng lalaki ang isa niya pang braso sa bewang nito at hinila papalapit sa kanya. "Master Ryan, wag..."Ang isip niya ay na-blanko at nawala sa sarili sa mga sumunod nangyari. Wala siyang ideya nung nagawa ni Ryan na punitin ang mga damit niya at binuhat siya papunta sa kama, pero nung oras na nandun na siya,

Paanong hindi mapapansin ng isang ama ang kanyang anak na namumula. Ano ang iniisip niya? At nasabi ng kanyang ama, "Kayo! Magkasama kayo?"Agad na namula si Ruth at sinabing, "Dad...papakasalan niya ako."Natahimik ang kanyang ama, nagdilim ang kanyang ekspresyon ng ilang segundo. Ngunit si Ruth ay masyadong nahiya kaya hindi niya ito napansin."Dad, tatawagan ko lang si Ryan at ipaalam ko sa kanya," sabi nito na naka tambo pa rin.Tumango ang kanyang ama. "Oo naman."Inilabas ni Ruth ang kanyang telepono at tinawagan si Ryan. Nagising lang si Ryan sa isang pulang sulat na hugis puso sa kanyang nightstand na may nakasulat na 'Hubby, bumaba ako para ipaghanda ka ng almusal. Kung magising ka sa message na ito, tawagan ako at ipaalam sa akin kung gusto mo ng anumang partikular na bagay'.Napangiti si Ryan sa nakakataba ng pusong sulat. "Tiyak na alam ng babaeng iyon kung paano ako alagaan."Nang matapos niyang basahin ang note ay biglang nag-ring ang phone niya at kinuha niya iyon.

"Nabaliw ka sa iyong sariling pag-iisip tungkol sa pag-akyat sa social ladder! Ngunit hindi ka kabilang doon! Isa kang Mann, hindi isang Shaw! Sa tingin mo ba ay maaari mong pamunuan ang South City at Kidon City dahil lamang sa mayroon kang suporta ng matandang Master Shaw? Gaano ka ba katanga? Gusto mong pakasalan ang magiging asawa ko, ngunit alam mo ba kung paano ka niya nakikita? Halos wala ka nang uod sa kanya! Ang mayayamang pamilya ay hindi kasing simple at gaya ng iniisip mo! Ang babaeng tulad mo, na sasaktan ang sarili niyang pinsan para lang sa pagkakataong makapag-asawa sa isang mayamang pamilya, ay hinding-hindi magiging babaeng may mataas na katayuan! Lagi kang magiging kaawa-awa!""Pumunta ka sana sa impiyerno!" Napabuntong hininga si Mindy. Nagulat siya sa kanyang sarili dahil talagang nakinig siya sa sinasabi ni Ruth tungkol sa kanya. Marahas niyang hinila ang buhok ni Ruth at tumahol, "Tito, tita, kuhaan mo ako ng kutsilyo, ngayon na! Wawasakin ko ang mukha niya, ting

Nadurog ang puso ni Ruth. Siya ay nasaktan ng kanyang mga magulang, at ang tanging pag-asa niya ngayon ay si Ryan. Bakit hindi niya sinabi sa kanya na discharge na siya?Hindi alam ang kanyang gagawin, bumulong si Sabrina, "That Poole brat! Anong klaseng lalake iyon!"Umiling si Ruth. "Sabrina, hindi kasalanan ni Master Ryan 'to. Tinawagan niya ako pero naka-silent mode ang phone ko, kaya hindi ko napansin. Nang gawin ko, hindi na ako naglakas-loob na kunin. I went through the history and Ilang beses na niya akong tinawagan noong unang araw na wala ako, pero pagkatapos noon...napatigil lang siya.""Tawagan ko siya at tanungin ko siya tungkol dito," sabi ni Sabrina."Sinubukan ko." Umiling muli si Ruth na may mapait na ngiti. "Nakapatay ang phone niya."Kinuha ni Sabrina ang kanyang telepono at binalak na tawagan si Sebastian para tawagan niya si Ryan at alamin kung ano ang nangyayari sa pamangkin niyang ito. Akmang gagawin niya iyon, tumunog ang kanyang telepono. Sinulyapan niya i

Napalitan ng ngiti ang ekspresyon ni Ruth. Nang makitang gumaling na si Ruth, sa wakas ay nakahinga ng maluwag si Sabrina. Hindi man lang siya nakatapak sa opisina sa buong araw at dumiretso sa bahay pagkatapos sunduin si Aino. Pagdating sa kanilang residential area, biglaan na tumingin si Sabrina sa paligid niya para hanapin ang pamilyar na mga mata na iyon. Ngunit gaano man siya kahirap o katagal maghanap, hindi niya mahanap ang mga ito. Umuwi si Sabrina na may mabigat na loob, at nanatiling malungkot sa hapunan at sa oras ng paglalaro nila ni Aino pagkatapos.Umuwi si Sebastian sa kanya ng ganito. "Anong meron?"Napabuntong-hininga siya. "Sebastian, ang aking ina...tingin mo buhay pa siya?"Hindi alam ni Sebastian ang sasabihin. Hindi niya matiyak ang sagot kaya wala siyang maipapangako rito. Hinigpitan niya na lang ang hawak niya dito.Noong gabing iyon, nagkaisa ang dalawa kung saan siya ang nagkusa. Para bang hindi iyon sapat, tila sabik na sabik siyang magkaroon ng isa pang