The provided text is quite long and includes some intense emotions and actions. Translating this accurately while preserving the emotion requires careful consideration. Here's a translation into conversational Tagalog that should preserve the meaning and feeling of the original:Bumaling si Holden at tumingin kay Lily. "Anong solusyon?"Ngumiti si Lily ng may kasamaang-loob, at saka siya yumakap kay Holden at bumulong sa kanyang tenga. Pagkarinig ni Holden, agad siyang napuno ng galit. Bigla niyang itinulak si Lily sa sahig at pinigil ang kanyang ulo. Itinaas niya ang kanyang paa at mariing yumapak sa dibdib ni Lily. Hindi makahinto sa pag-ubo si Lily dahil sa pagkayapak.Mariing nagalit si Holden. "Babae, pakinggan mo ako nang mabuti. Huwag mong isipin na hindi ko alam ang iyong naiisip! Gusto mong patayin si Sabrina ng isang hakbang, di ba? Sinasabi ko sa'yo, huwag kang mag-isip na patayin si Sabrina ng isang hakbang! Mula ngayon, kung kailan man may kaunting panganib si Sabrina,

Si Jane ay nagpapadede sa kanyang anak sa loob ng ward. Kasabay nito, nagpapadede rin si Alex sa bata. Sa mga nakaraang araw, hindi umalis si Alex sa ward. Sa araw, siya ay naging isang super responsableng ama. Eksperto na siya sa pagpapalit ng lampin at damit ng bata. Sa sandaling iyon, nang makita niya na hindi tama ang pagkakahawak ni Jane sa bote habang pinapadede ang bata, pinagsabihan pa ni Alex si Jane, "Tignan mo. Masyadong mataas ang pagkakahawak mo sa bote sa ganyang posisyon. Maaaring mabilaukan ang bata."Sumagot si Jane, "Alam ko, mahal!"Ipinagpatuloy ni Alex, "Tsaka, kapag hinahanda mo ang gatas na pormula para sa bata sa hinaharap, kailangan siguruhing tama ang temperatura. Kailangan mo itong subukan sa balat sa loob ng iyong pulso, at kailangan ito ay bahagyang mas mainit kaysa doon, saka ito magiging tama kapag iinumin ng bata!"Ngumiti si Jane at muling nagsabi. “Alam ko. Kulang na lang ay maging dakdakera ka pa!”Hindi nakapag salita si Alex.Siya ay si Alex Po

Biglaang tumawag si Sean Ford. Pero mas nakakagulat pa kay Sabrina, napakabait ng boses ni Sean. Kahit takot si Sean kay Sebastian, at matagal nang walang koneksyon sa Ford Group, madalas malakas pa rin si Sean, lalo na sa Ford Residence. Lakas din siya sa paningin nina Sabrina at Aino. Pero ngayon, kitang-kita na ang hina ng tono ni Sean."Sabrina, ako... ako ang father-in-law mo," sabi ni Sean.Father-in-law? Ang salitang 'to ay bago kay Sabrina. Para sa kanya, iisa lang ang tatay niya at namatay na ito noong twelve years old siya. Kalaunan, nalaman niya na si Lincoln ang kanyang tunay na ama, ngunit si Lincoln ay hindi kailanman nagbigay sa kanya ng kaunting pagmamahal na tulad ng isang ama. Tinulak pa nga siya ni Lincoln sa bilangguan gamit ang kanyang sariling kamay. Kaya, ang ama ay isang salitang nagpaparamdam kay Sabrina ng ironya at kaligayahan tuwing naririnig niya ito. Kalaunan, ikinasal siya kay Sebastian. Tulad niya, bihira ring tawagin ni Sebastian ang kanyang ama. Bihi

“Mommy, tingnan mo, si Lolo!” sumigaw ulit si Aino.Sa parehong oras, lumabas din si Sabrina sa pintuan nang pabigla-bigla. Sa isang iglap, nakita niya si Sean na nakatayo sa harap ng elevator at may hawak pang dalawang bag sa kamay. Mukha siyang medyo pagod, ngunit masaya ang kanyang mukha. “Sabrina, ikaw... hindi mo na kailangang gumawa ng crab ravioli para kay Aino. Ito... binili ko kagabi sa pinakamatandang tindahan ng ravioli sa isa sa pinakamatandang kalsada sa lungsod. Sinadyang pinanood ko sila habang inihahanda ang karne ng alimango at binalot ito, at pinanood ko sila habang nilalagay sa freezer para i-freeze.”Natahimik sina Sabrina at Aino.“Kung mali ang oras ng pag-freeze ng karne ng alimango, hindi ito magfi-freeze. Kung sobrang tagal itong ifi-freeze, kahit isang segundo lang na mas matagal, hindi ito magiging sariwa. Kaya't niluto ito ng alas-kwatro ng umaga at natapos sa loob ng kalahating oras. Pagdating ko sa pintuan ninyo, sakto lang... Sakto lang...” bulong ni S

"Lolo! Iligtas mo ako, Lolo!" Nagsigaw si Aino nang buong lakas. Gayunman, nagawa lamang niyang sumigaw ng ilang beses bago siya itinulak papasok sa isang sasakyan.Si Sean, na itinulak palayo, ay marahas na pinukpok ang sahig ng buong lakas. "Mga b*stard! Mga g*go! Ibaba n'yo ang apo ko! Ibaba n'yo siya!" Ang kanyang sigaw ay nagbigay-tanda ng kanyang matanda at mahina nang kondisyon. Tiningnan niya nang malalim ang kotse na may kasamang apo, habang ito'y unti-unting umiilalim sa malayo. Dugo ang dumaloy sa kanyang puso. Kinuha niya ang kanyang cellphone at sa pamamagitan ng kanyang mapag-aalanganing mga daliri, sinubukang tawagan ang isang grupo ng mga numero. Sa sandaling ma-connect ang tawag, agad siyang sumigaw ng galit. "Mga g*go! Grupo ng mga walanghiya kayo! Bakit ninyo binago ang plano? Hindi ba't napagkasunduan natin na ako mismo ang lalapit sa kanya at hindi natin siya guguluhin o takutin? Bakit ninyo siya inagaw sa kalsada? Kinakabahan na siya! Nanginginig sa takot!"Maki