Napakalakas at maliwanag ng iyak ng sanggol na iyon.Napatulala si Alex. Iyon ang kanyang anak. Matapos mabuhay ng mahigit tatlumpung taon, may sarili na siyang anak. Ligtas na ipinanganak ang kanyang anak! Ginamit ng ina ng bata ang lahat ng kanyang lakas para mailuwal ang kanyang anak! Ngunit, sa sandaling iyon, hindi rin nakita ni Alex ang kanyang anak. Ang bagong silang na sanggol ay duguan at inaalagaan ng nars. Hindi pa tiningnan ni Alex kung lalaki ba o babae ang kanyang anak. Tinitignan lang niya si Jane, na wala nang lakas. Siguradong hindi na siya makakapagbukas ng kanyang mga mata. Lubos na napagod siya.Mayroong humigit-kumulang limang doktor sa harap niya at nagbibigay sila ng emerhensiyang paggamot. May mga tunog ng magkakasalpukang hemostats at iba pang gamit medikal. Lahat ay nakasuot ng sterile na damit, kaya walang nagpataboy kay Alex sa silid. Hindi niya tiningnan ang kanyang anak, tinitignan lang niya si Jane. "Jane, magiging okay ka! Kahit mawalan ka ng maraming

Sa lahat ng kanyang mga kaibigan, ang taong pinakanamimiss at gustong makita ni Jane ay si Sabrina. Sa katunayan, matapos ang lahat ng pinagdaanan, malinaw kay Jane na kung hindi dahil sa moral na suporta na ibinigay sa kanya ni Sabrina, hindi siya siguro makakatagal hanggang ngayon. Kaya naman, pagkatapos niyang manganak at muling maligtas mula sa bingit ng kamatayan, ang taong gusto niyang makita ng lubos ay si Sabrina. Gusto niyang sabihin kay Sabrina na tulad niya, naging isang tunay na matatag na ina na rin siya. Subalit, dumating ang lahat ngunit wala si Sabrina.Sa sandaling iyon, tumunog ang telepono ni Alex. Kinuha niya ito at sinilip. Tumatawag pala si Sabrina. Agad na sinagot ni Alex ang tawag, binuksan ang speakerphone at inilapit ito sa kama ni Jane. Agad na narinig ang kabado at nag-aalalang boses ni Sabrina mula sa kabilang dulo ng tawag. “Ginoo Poole! Ano ba talaga ang kalagayan ngayon? Nasaan si Jane? Nanganak na ba siya? Nasa panganib ba ang buhay niya? Napakarami ko

"Sino ka? Bakit mo ako hawak? Pakawalan mo ako!" Tiningnan ni Aino ang batang lalaki na may kaba dahil sa kanya."Batang maliit, alam mo bang mahuhulog ka kapag mabilis kang tumakbo? Sa susunod, dapat mag-ingat ka at huwag masyadong mabilis tumakbo. Puro marmol ang sahig dito, masakit kapag nahulog ka," agad na sabi ng batang lalaki.Nag-smile agad si Aino. "Salamat po, Kuya.""Nasaan ang mga magulang mo? Ang bata mo pa. Bakit wala silang kasama?" tanong ng lalaki."Hmph!" Mayabang na sagot ni Aino, "Sobrang busy ng tatay ko, grabe kabusyhan niya. Malaki na ako, hindi na ako kailangan alagaan ng tatay ko. Kayang-kaya ko nang mag-alaga ng iba. Kaya kong alagaan si Mama, at kaya ko rin alagaan si Tita Jane."Pagkasabi niyon, bigla na lang tumakbo si Aino. Sa sandaling yun, bigla ring dumating sina Kingston at Zayn. Napunta sila sa harap ng batang lalaki, at pinagsabihan sila nito."Tawag niyo ba sa sarili niyo mga tagapag-alaga ng bata? Paano niyo pinaabot na magpatakbo-takbo ang b

Noong papalapit pa lamang ang binatang nadapa ni Aino kanina para makipagpalitan ng ilang kalmadong salita kay Aino, itinaas niya ang kanyang ulo at nakita si Kingston. Karaniwan ay palakaibigan si Kingston kay Aino, at minsan kapag nag-aaway sila, nagpapakita siya ng pagka-bata. Subalit, mataas ang kahandaan ni Kingston. Tiningnan niya ang lalaki sa harap niya ng may kalmado at komposadong paraan, at tumango ng bahagya sa kanya ng may ngiti. Hindi na rin nagsalita pa ang lalaking iyon. Sa halip, ngumiti siya ng mahirap sa Kingston, saka lumiko at umalis.Pagkatapos ay hawak ni Aino ang kamay ni Kingston at sabay silang kumuha ng hapunan para kay Hana. Pinanood nila si Hana na kumakain ng kanyang hapunan bago sila bumalik sa ward ni Jane. Medyo mas masigla ito kaysa sa kina Hana, subalit walang sinuman ang naglakas loob na magsalita ng malakas dahil natatakot silang magambala ang sanggol.Kalahating oras mamaya, bukod kay Alex, lahat ng nasa ward ay umalis na. Umalis si Ryan kasama s

Nagulat si Sebastian. Maayos na ang trato niya kay Holden. Pero, sa sandaling yun, hindi na niya kinaya at nagsabi siya ng malamig na tono, "Holden, tatlumpung kilometro mula silangan hanggang kanluran at limampung kilometro mula hilaga hanggang timog ang laki ng isla mo. Kasing laki lang ito ng kalahati ng Star Island. Sa palagay mo, kaya ko ba itong wasakin sa isang oras o kalahating oras?"Tumawa lang si Holden. "Sobra pa ang kalahating oras! Kung gusto mong ibagsak ako, sapat na ang labinlimang minuto para sa'yo, di ba? O, kung gusto mong patayin ako, baka hindi ko pa malaman at patay na ako. Hindi ba ganito ang trato mo sa iba mong kapatid? Ang tao tulad mo ay malamig ang dugo at maniakong pumapatay! May karapatan ba akong makipagusap sayo tungkol sa pagiging makatao?"Hindi galit si Sebastian, at ang tono niya ay napakakalmado. "Mm-hmm. Buti alam mo."Pagkatapos niyang sabihin yun, si Sebastian ang naunang binaba ang tawag. Pagkatapos niyang tapusin ang tawag, ginamit niya ang