"Dinadala namin siya kay Joshua Jenkinson para masuri niya ang kanyang sakit!" sabi ni Gerald na may mahinang ngiti. Mas gugustuhin ni Gerald na sagutin ang kabayaran para sa pagpapagamot sa nanay ni Naomi. Gayunpaman, alam niya na hindi ito gagawin upang gamutin ang isang pasyente sa isang hotel. Bukod pa dito, wala siyang maraming halamang gamot o gamot sa kanya sa ngayon. Sa huli, magiging mas mabuti at maginhawa kung ang ina ni Naomi ay ginagamot sa lugar ni Joshua. "Huh? Naghahanap kami ng tulong ni Master Jenkinson ngayon? Ngunit hindi mo ba sinabi na hindi ka na Mr. Crawford, Gerald?"tanong ni Naomi na mausisa. Naturally, wala siyang ibang ibig sabihin kapag tinanong niya ang tanong na iyon. Hindi niya inaasahan na mapapanatili pa rin ni Gerald ang gayong mga koneksyon sa kanyang kasalukuyang estado. "Haha! Dahil lang hindi na ako Mr. Crawford, hindi ibig sabihin na ang lahat ng aking mga koneksyon ay walang silbi ngayon! Ngayon ay itaas ang iyong ina sa bundok, "sagot

"Lolo!" Sigaw ng parehong Quest at ang malamig na kagandahan kinakabahan. “Mabuti na lang ako. Sir, handa akong hayaan ang Master Jenkinson na masuri ang taong may sakit mula sa iyong pangkat. I can wait, ”sabi ng matanda, labis na ikinagulat ng lahat. "…Ano? Ngunit bakit, lolo? Bakit ba natin siya pabayaan muna? Sino nga ba siya ?! " galit na ungol ni Quest. "Pinapahalagahan ko ito. Kung sabagay, hindi marunong magamot ni Joshua ang isang pasyente na may sakit na pang-terminally, ”sabi ni Gerald sa isang kaswal na tono nang walang balak na maging mabait. "... O-ikaw!" sigaw kapwa Quest at ang kagandahang nagagalit. Kahit na ang matanda ay nagbigay ng isang medyo pangit na expression sa kanyang mukha sa oras na iyon. "Habang inaamin ko na tiyak na napakalakas mo, dapat mong bantayan ang iyong bibig at asal. Hindi ko talaga alintana dahil nasa edad na ako, ngunit kung sasabihin mo sa iba ang mga ganyang bagay, siguradong darating ang kaguluhan, ”sabi ng matanda, pinahaba ang

"Narinig ko nga, oo. Gayunpaman, dahil napansin ni G. Crawford ang aking sakit sa isang simpleng sulyap lamang, sigurado akong mayroon siyang paraan upang pagalingin ito! ” sabi ni Bob, isang mahinang ngiti sa kanyang mukha. “Humihingi ako ng paumanhin, ngunit hindi ako doktor. Wala akong kwalipikasyong tratuhin ka, ”sagot ni Gerald. Dahil si Gerald ay madaling kapitan ng mga panganib sa labas, sinisikap niya ang kanyang makakaya na huwag maging labis na kitang-kita. Hindi pumasok sa kanyang isipan na hihintayin talaga siya ni Bob sa labas mismo ng silid ng panauhin. “Hoy, ngayon! Magkaroon ng kamalayan sa sarili! Mayroon ka bang kamalayan na ang aking lolo ay hindi kailanman nagmakaawa sa sinuman para sa tulong? Tinutugunan ka din niya bilang G. Crawford bilang respeto! Kahit paano subukang tulungan siya! " malamig na ungol ni Quest. Narinig iyon, lumingon si Gerald upang tumingin sa kabataan na nakasimangot ang mukha. "Huwag maging bastos, Quest!" saway ni Bob. "Humihingi

Sa pagtingin sa parehong direksyon ni Gerald, nakita ng Quest na ang isang pangkat ng magkakatulad na hitsura ng mga kotse ay nakaparada lamang sa paanan ng Yorknorth Mountain. Nang dumilat ang mga mata niya, napagtanto niya na nakatingin si Gerald sa dalawang babae na kakalabas lang sa isa sa mga kotse. Nakikita kung paano natigilan si Gerald, inilagay ni Quest ang isang daliri sa ilalim ng kanyang baba habang sinabi niya na may isang pahiwatig ng interes sa kanyang tono, "Humph! Matanda ka na, hindi ka ba G. Crawford? Sasabihin mo ba sa akin ngayon na hindi ka pa nakakakita ng mga kagandahan dati? Kahit na kailangan kong aminin na ang dalawang kababaihan ay partikular na nakamamanghang. " "Hush!" tugon ni Gerald, mabagsik ang kanyang tingin habang patuloy sa pagtingin sa dalawang babae. Talagang hindi inaasahan ni Gerald na mabangga ang dalawang batang babae dito sa lahat ng mga lugar. Ang dalawang kagandahan ay ang totoo ang kanyang mga kakilala, sina Jasmine at Mindy. Hindi

Tulad ng ipinahihiwatig ng matandang lalaki, nakilala nga ni Joshua ang mga Fenderon bago ang ilang taon. Sa totoo lang, ang mga Fenderon ang nais na kunin si Joshua bilang personal na doktor ng kanilang pamilya noon. Kahit na nag-alok pa sila ng napakataas na suweldo, sa huli, tumanggi pa rin si Joshua sa kanilang alok. "Ang kasiyahan talaga," sagot ni Joshua na may mahinang ngiti sa labi. Nasa sandaling iyon nang mapansin ni Bryson ang isang bagong mukha. O kahit kalahati ng bagong mukha. Ang isang binata ay masunurin na nakatayo sa tabi ni Joshua habang dala-dala nito ang isang medikal na kit. Ang kakaibang bagay tungkol sa kanya, gayunpaman, ay ang katunayan na ang kabataan ay nakasuot ng kalahating maskara. Tinakpan nito ang kanyang pang-itaas na mga tampok sa mukha, at hindi ito katulad ng isang maskara ng maskara. "Maaari ko bang malaman kung sino ito?" nakangiting tanong ni Bryson. “A-ah…! Ah! " sagot ng nakatakip na kabataan habang itinuturo ang sarili nitong bibig