Matapos sabihin iyon ni Misty, lumingon ito sa kanyang grupo at sinabing, “Guys, ipapakilala ko siya sa inyo. Siya si Gerald at kahapon ko lang siya nakilala. Mabait naman siya at niligtas niya pa ako." “Humph! Ito pala ang lalaking iyon! Alam niya naman na dumadalo tayo sa isang treasure exchange event, kaya bakit ganyan ang damit niya?” medyo mapang-asar na sinabi ng isa pang babae habang nakatawid ang kanyang mga braso. Sinabi niya ito dahil ang exchange event ay isang uri ng pagtitipon na karamihan ay para sa mga prestihiyosong tao lamang. Dahil ang mga makapangyarihan at maimpluwensyang tao lamang ang inaasahang dadalo, isang standard na magsuot ng suit at leather shoes na ganitong kaganapan. Ang suot lamang ni Gerald ay akma para sa isang turista, kaya hindi nakapagtataka kung bakit nakakahiya siya para sa mga kaibigan ni Misty. “Okay lang naman siguro iyon, di ba? Mag-eenjoy na lang tayo ng magkakasama!" sagot ni Misty na parang hindi niya naintindihan na ayaw ng kanyang

“Talaga ba? Seryoso ka ba dito, binata?" sagot ng matanda nang nanlaki ang kanyang mga mata sa gulat. Napailing na lang si Gerald bago niya hiningi sa matanda ang bank account number habang nakangiti. Matapos ang isang maikling tawag, ang matanda ay nabigla pagkalipas ng limang minuto nang makita niya ang seven hundred seventy thousand dollars sa kanyang account. “S-salamat, binata!” sabi ng matanda habang nakangiti kay Gerald. Ang kanyang kagalakan ay hindi nakakagulat dahil hindi niya akalain na maibebenta niya talaga ang iron plaque na iyon sa malaking halaga. Binili ni Gerald ang bagay na ito dahil mayroong isang bagay na pambihira tungkol dito kahit hindi ito mukhang espesyal. Naramdaman niya noong una niyang pinagmasdan ang imahe ng araw kalahating taon na ang nakalipas. Isang gut feeling lang iyon, pero pinili ni Gerald na maniwala doon. Sa sandaling iyon, nagsimulang maglakad papalapit sa kanila ang isang grupo ng mga tao na binubuo ng mga foreigner at lokal na nakas

“Kasalanan mo kung bakit ka mamamatay ngayon! Maghanda ka!" Sabi ng kalbong lalaki habang ang isa sa kanyang mga tauhan ay inilabas ang isang maikling dagger at itinutok ito sa dibdib ni Gerald! Itinulak niya ito patungo kay Gerald at ilang segundo lang ay napagtanto ng umatake na sa kanya tumama ang kanyang dagger. Hindi niya alam kung bakit hindi tumama kay Gerald ang kanyang patalim! "Ano?" Iyon lang ang nasabi ng nakatulala na lalaki habang galit siyang sinagot ni Gerald, "Huwag niyong sabihin na hindi ko kayo binalaan!" Pagkatapos niya itong sabihin, gumanti agad si Gerald ng malakas na sampal sa pisngi ng lalaki! Lumipas sa ere ang lalaki kahit na isang sampal lamang iyon! Hindi napansin ng lalaki na ang kanyang ulo na nag-deform habang umaagos ang dugo sa kanyang mga mata. Wala nang buhay ang lalaki nang humampas siya sa putikan na ilang dosenang talampakan lamang ang layo. “…Marunong siya ng martial arts!” sabi ng kalbong lalaki nang magulat siya sa mga pangyayari.

Tinawagan ni Gerald si Misty para i-cancel ang kanilang planong mag-tanghalian ng magkasama. Kung tutuusin, prayoridad niya ngayon na makakuha ng mas maraming impormasyon kay Kaleb. “Ano na? Sasama ba siya?" kinakabahang tinanong ni Lydia nang ibinaba ni Misty ang tawag. "Malamang ayaw niyang sumama sa atin dahil masyado mo siyang tinakot..." sagot ni Misty na dismayado ang kanyang tono. "Masaya akong marinig iyon! Dahil wala na siya, sinabi ni Jamie na sa Logan Grand Hotel tayo mag-lunch! Sabay-sabay nating makikita ang pinakamagandang hotel sa Logan Province!" tuwang-tuwa na sumigaw si Lydia nang pilit na tumango si Misty. Pero pagdating nila, agad silang hinarang ng isang waiter na nakatayo sa may entrance. “Pasensya na pero may nag-book ng buong Logan Grand Hotel ngayon. Kailangan niyong pumili ng ibang restaurant. Pasensya na talaga," sabi ng butler. Agad na nadismaya si Lydia dahil gusto niya talagang kumain sa lugar na iyon. Sa sobrang excited niya, ilang beses siyan

"…Ano?" Laking gulat ni Theo sa kanyang nasaksihan na napabulong na lamang siya sa kanyang biglang pagtayo. Nagulat ang lahat sa eksenang iyon, lalo na ang kawawang waiter na nakatayo mismo sa likod ng pinto dahil naghahanda na siyang maghain ng mas maraming pagkain nang mangyari ang lahat ng iyon. Napatayo rin si Zander sa puntong iyon. Sigurado siya noong una na ordinaryong binata lang si Gerald na walang aktwal na kakayahan, ngunit alam na niya ngayon na siya ay nagkakamali. Hindi nila inasahan na kaya niyang durugin ang isang kahoy na pinto gamit ang isang dahon ng gulay! Gaano karaming pagsasanay ang kailangan niyang pagdaanan para maging napakalakas?! Lalong nagiging nakakabagabag ang pakiramdam sa kwarto habang lumilipas ang oras. Naramdaman ni Theo ang pressure na ito dahil kasalukuyan siyang basang-basa sa malamig na pawis, bigla na lamang siya napabulong sa kanyang sarili, "Kaya niyang makasakit ng ibang tao sa pamamagitan lamang ng isang dahon!" Para mabawasan