"Darryl?" Napansin ni Yvette na hindi tumugon sa kanya si Darryl; simpleng nakatulala siya sa kanya. Sa wakas ay may napagtanto siya at namula ang maganda niyang mukha. "Ikaw — nakikita mo ba ako?" Nagmamadaling bumalik si Yvette sa tub. Ipinakita lamang niya ang kanyang ulo sa itaas ng tubig; mainit ang mukha niya ng labis siyang napahiya. "Wala akong nakita. Hindi ko nakita!" Bumalik sa kanyang katinuan si Darryl at sumagot sa kanya na nakakahiya. Iyon ay isang lantarang kasinungalingan. "Ikaw-" Naramdaman ni Yvette na nag- Init ang kanyang mukha; balakid niyang tinatapakan ang mga paa. "Ipikit mo ang iyong mga mata at lumingon!" Halos maiyak si Yvette. Paano ito nangyari? Hindi ba dapat bulag pa siya sa loob ng dalawa hanggang tatlong araw? Paano siya muling nakakakita sa loob lamang ng dalawa hanggang tatlong oras? Inis na inis din si Yvette dahil nakita siya ni Darryl na nakahubad. Siya ay isang marangal na prinsesa! Nakakahiya yun! "O sige, sige!" Ngumiti

Binati ng Banal na Magsasaka ang mag- asawa. "Bakit nandito kayong dalawa?" Ano? Zhurong? Ang tao na may pula na buhok ay si Zhurong, ang diyos ng apoy? Naramdaman ni Darryl na may ugong ang kanyang ulo nawala siya sa salita dahil sa pagkabigla! Kung ang isang magsasaka ay lumusot sa antas ng Martial Emperor, ang kanyang pag- asa sa buhay ay magiging mas mahaba, at hindi siya gaanong magkakasakit. Samakatuwid, ang maalamat na diyos na si Zhurong ay buhay pa rin. Naunawaan ni Darryl ang konsepto. Gayunpaman, hindi pa rin siya makapaniwala kahit na nakita niya ang sariling diyos gamit ang kanyang sariling mga mata. Nanginginig si Yvette laking gulat din niya. Ito ay isang sorpresa upang makilala ang Banal na Magsasaka, at pagkatapos ay ang diyos ng apoy, si Zhurong ay nagpakita. Parang panaginip ito. Hindi alam nina Darryl at Yvette na nasa isang lugar sila na tinatawag na bundok ng Buzhou. Ang bundok ng Buzhou ay isang sagradong bundok sa Hilagang Moana, at ang bundok

Mabilis na bumangon si Darryl matapos marinig ang malakas na tawa. Napagtanto niya na si Zhurong ay papunta na mula sa kung saan malapit. Ang diyos ng apoy ay mukhang nasasabik, at mayroon siyang isang inihaw na manok at alak sa kanyang mga kamay. Mayroon ding ilang mga bahid ng dugo na nakikita sa kanyang katawan. Malinaw na nagpunta si Zhurong upang labanan ang sampung libong taong gulang na oso ng umagang iyon, at tila siya ay nagwagi. Sumunod si Yuli sa likuran ni Zhurong. Nakangiting tiningnan ni Zhurong si Darryl; tuwang tuwa siya. "Nakakabatang kapatid, ang iyong pamamaraan ay masyadong episyente! Sa sandaling mailabas ko ang oso na iyon mula sa Mga daanan ng gubat na nyebe, humina ang lakas nito. Hindi ko na kailangang maglagay ng labis na pagsisikap, at natanggal ko ito. Napakaganda! " Tumawa si Zhurong. Humahanga ang tingin ni Zhurong kay Darryl. Si Yuli, na katabi ni Zhurong, ay nagbigay kay Darryl ng isang kumplikadong hitsura. Hindi niya inaasahan na ang bata

"Aurora, huwag mo akong itulak palayo. Hayaan mo akong samahan kita ngayong gabi—" Huminto si Ginoong Red Leaf sa kanyang mga pinagdaanan, ngunit nasasabik siyang maghintay para sa kanyang sagot. Pitong taon na! Sa loob ng pitong taon, naiinggit sa kanya ang pamayanan ng paglilinang habang ikinasal siya sa pinakamagandang diyosa! Gayun paman, sino ang mag- aakalang makakatingin lamang siya sa kanyang mala- diwata na asawa araw- araw; hindi niya siya mahawakan. Ni hindi niya kailanman hinawakan ang kamay nito. Sino ang makakaalam ng sakit niya? "Ayokong sabihin ito sa pangalawang pagkakataon." Tamad na tamad si Aurora na kausapin siya; mariin niyang sinabi, "Lumayo ka rito! Sa hinaharap, hindi ka pinapayagang pumasok sa aking silid nang walang pahintulot sa akin!" Hum! Pakiramdam ni Mister Red Leaf ay para siyang sinuntok. Labis siyang hindi komportable. Tapos, tumango siya ng mapait. "Okay, okay! Lalabas na ako ..." May mga damdaming ayaw at hinaing sa kanyang mga m

Napakaganda! Ang mga diyosa na iyon, bawat isa ay maganda sa kani- kanilang mga paraan, ay lumitaw nang magkasama sa kumperensya. Ito ay isang biswal na kapistahan para sa mga kalalakihan! "Narito na si pinunong sektangAurora!" bulalas ng karamihan. Ang lahat ng mga mata ay nakatuon sa pasukan ng bulwagan. Ang isang walang bahid na pigura ng katawan ay dahan- dahang lumitaw, napapaligiran ng maraming mga disipulo ng Sekta ng Emei— ito ay si Aurora. Bilang sikat na Ice Lady Goddess sa pamayanan, agad na naging sentro ng atensyon ng lahat si Aurora. Sadyang sinuot ni Aurora ang isang mahabang palda na puting niyebe upang ipakita ang kanyang perpekto at seksing pigura sa kaganapan. Kasabay nito, binigyan nito ang mga tao ng isang napaka gaan na pakiramdam. Ang isang maliit at napaka ganda na pigura ay sumunod sa likuran ni Aurora — siya ay kaibig- ibig at nakatutuwa at kaibig- ibig din! Si Eira yun. Tumayo ang iba't ibang mga ginoo ng sekta na may mga ngiti sa kanilang mg