ฮาร์วีย์ที่เฝ้าดูมาโดยตลอดขมวดคิ้วแล้วก้าวออกไปข้างหน้า

ซีนเธียร์ปฏิเสธความรักของเวสตินอย่างแน่วแน่ แต่เธอก็ยังถูกบีบบังคับให้ยอมรับรักนั้นอยู่อีก

ในฐานะที่เป็นพี่เขยของเธอ ฮาร์วีย์ไม่อาจยอมให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้

ในขณะที่ก้าวไปข้างหน้านั้นกลุ่มผู้ชายในชุดสูทที่กำลังขวางทางซีนเธียร์เอาไว้ก็เดินเข้ามาหาเขา

ชายรูปร่างสูงประมาณ 180 เซ็นติเมตรก็กวาดตามองฮาร์วีย์ก่อนจะร้องบอกอย่างเย็นชาว่า "แกไม่เห็นคุณมิลเลอร์กำลังประกาศความรักของเขาอยู่เหรอ?”

“คนแปลกหน้าเข้ามาข้างในไม่ได้!”

ชายคนนั้นผลักฮาร์วีย์และไล่เขาออกไป

“ซีนเธียร์เป็นน้องสาวฉัน แกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามไม่ให้ฉันเข้าไป?” ฮาร์วีย์ร้องคำราม

“น้องสาวเหรอ?”

ชายคนนั้นอ้าปากค้าง

“ฉันไม่สนหรอกว่าแกเป็นใคร ยังไง ๆ แกก็เข้าไปไม่ได้!

“ถ้าคุณมิลเลอร์ยังไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ ใครก็เข้าไปทำลายฉากโรแมนติกของเขาไม่ได้...”

ฮาร์วีย์หรี่ตามอง

“ออกไป" เขาออกคำสั่งอย่างเย็นชา

“โอ้? แกโกรธเหรอ?

“ดูเหมือนแกจะไม่ใช่พี่ชายของเธอนะ แต่เป็นคนรักของเธอมากกว่า!

“แกรู้สึกอับอายเมื่อผู้หญิงที่แกรักถูกคนอื่นตามตื๊ออย่างนั้นเหรอ? แกโดนหมิ่นศักดิ์