"แกก็พอจะมีความสามารถอยู่บ้างนะฮาร์วีย์...

“แต่...แล้วยังไงล่ะ?

“แกมันก็แค่เศษสวะที่ตั้งกองอยู่ตรงหน้านายน้อยเบียร์สตัดท์เท่านั้นแหละ!

“เอาล่ะ! เขาแข็งแกร่งพอจะทำให้ซีอีโอทอฟต์คุกเข่าได้ แต่มันมีความหมายอะไรล่ะ?

“เขาโชคดีนะที่ได้อวดเบ่งสักครั้งสองครั้ง!

“แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าบุคคลสำคัญอย่างแท้จริง เรื่องราวทั้งหมดนี้ก็ไม่มีความหมายอะไรเลย!

“นี่เป็นเพียงความโกรธแค้นอันไร้ความสามารถของคนที่ไม่มีวันประสบความสำเร็จ!

“เขาจะได้รู้ว่าเขาต่างจากนายน้อยเบียร์สตัดท์มากแค่ไหนในไม่ช้านี้!”

ทุกคนต่างทำสีหน้าสงสารในขณะจ้องมองฮาร์วีย์

ไม่ว่าฮาร์วีย์จะทรงพลังสักเพียงไหน ภูมิหลังของเขาก็ยังด้อยกว่าเจซและคนอื่น ๆ

“ผู้อาวุโส!”

“นายน้อยเบียร์สตัดท์!”

“คุณเบียร์สตัดท์!”

มีคนกลุ่มหนึ่งเข้าไปรุมล้อมเทรย์ เบียร์สตัดท์ทันที เจซทำสีหน้าเวทนาเป็นอย่างยิ่งเมื่อเขาอยู่ต่อหน้าฝูงชน

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่เหรอเจซ? ทำไมคุณถึงโทรไปเรียกผมมาช่วยคุณที่นี่?”

เทรย์พับแขนเสื้ออย่างใจเย็นราวกับว่าไม่มีอะไรสำคัญสำหรับเขาเลย

เจซครวญครางอย่างเย็นชา

“คนนอกคนนี้เอาแต่อวดเบ่งอยู่ที่นี่ แล้วยังตบหน้าผมด้วย!”

“อย่างนั้น