“คนโง่เขลาพูดอย่างไร้ความรับผิดชอบ! ผมเบื่อที่จะเถียงกับคุณแล้ว!”

ชาร์ลส์จ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ และเลื่อนสายตาไปมองเชน

“เชน นายเป็นปรมาจารย์ด้านการพิสูจน์ประเมินค่า ทุกคนจะเชื่อในสิ่งที่นายพูดถ้านายลองพิสูจน์ภาพวาดนี้ดู”

“ใช่ครับนายใหญ่ไนส์เวลล์! คุณลองตรวจดู!”

“ใช่! อย่าปล่อยให้ลูกเขยขยะคนนี้สบประมาทชื่อเสียงของประธานซาราเต้!”

“เราเชื่อนายใหญ่ไนส์เวลล์ ด้วยประสบการณ์ของคุณ คุณจะต้องพิสูจน์ประเมินได้อย่างถูกต้องแน่นอน”

เชนจ้องเข้าไปในดวงตาของชาร์ลส์ จากนั้นล้วงหาแว่นขยายและเริ่มส่องมองภาพวาดอย่างใกล้ชิด

หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “เสือที่แข็งแรงในภาพวาดนั้นดูสดใสและมีพลัง… จากมุมมองนี้มันต้องเป็นภาพวาดของจริงอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”

“หวา…”

ทุกคนตกใจ!

ลูกเขยคนนี้หลับตาพูดหรือไง ถึงได้บอกผลสรุปออกมาแบบนั้น!

มันจะเป็นของปลอมได้ยังไงในเมื่อนายใหญ่ไนส์เวลล์บอกว่าเป็นของจริง?

“ไอ้ขยะ! นายได้ยินแล้วใช่ไหม! คุกเข่าลงซะ! ควานออกจากที่นี่ซะ!” หลุยส์ระเบิดอารมณ์โมโหร้ายใส่ฮาร์วีย์ทันทีหลังจากได้รับคำตอบของนายใหญ่ไนส์เวลล์

“หลุยส์อย่าโกรธเขาเลย ฮาร์วีย์แค่ไม่รู้ มันเป็นแค่เรื่องสนุก ๆ อย่าจร