“ไม่สำคัญว่าเขาได้พบกับนายใหญ่ไนส์เวลล์ยังไง ขยะที่ไร้ค่าก็ยังคงเป็นขยะที่ไร้ค่าอยู่วันยังค่ำ”

“ฉันยอมรับในความสามารถของเขาที่ทำให้ตระกูลซิมเมอร์เข้าร่วมงานนี้ได้ซึ่งมันจะทำให้เราเป็นตระกูลเฟิร์สคลาส!”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์หายใจเข้าลึก ๆ ด้วยสีหน้าเย็นชา

แมนดี้มองไปที่ผู้อาวุโสซิมเมอร์ เธอไม่สามารถบรรยายความรู้สึกของเธอได้

ในทางตรงกันข้ามผู้อาวุโสซิมเมอร์ไม่ยอมรับความจริงที่ว่าเขาดูถูกฮาร์วีย์มาโดยตลอด

แต่ฮาร์วีย์กกลับสามารถทำความรู้จักกับไนส์เวลล์ได้

นั่นมันเรื่องน่าอายที่สุด!

ถึงอย่างนั้นในสายตาของแมนดี้ ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจสิ่งที่ซิมเมอร์ทำกับเขา

แล้วทำไมเขาถึงต้องสนใจสิ่งที่คนอื่นพูดเกี่ยวกับเขาด้วย ในเมื่อเขาสามารถพูดคุยได้อย่างอิสระต่อหน้าเชน ไนส์เวลล์แบบนั้น?

ไม่ว่าเชนจะมองเขาอย่างไร การที่เขานั่งอยู่ตรงนั้นหมายความว่าเขาประสบความสำเร็จแล้ว

แม้ว่าจะเป็นเพียงกลเม็ดวิธีเล็กน้อยในการประเมินวัตถุโบราณของเขา แต่การได้รับการยอมรับจาก เชน ไนส์เวลล์ นั้นเกิดจากฝีมือของเขาเอง

งานแสดงวัตถุโบราณยังไม่เริ่ม ดังนั้นงานเลี้ยงจึงเริ่มก่อน

ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะสบตากับตระกูลซิมเมอร์ในระหว่าง