พอล เมนโดซาเดินไปตามทางเดินและพบกับสวนกึ่งเปิด

ก่อนหน้าที่เขาจะได้เป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดของลาสเวกัสเขามักจะมาที่นี่อยู่บ่อย ๆ

หลังจากที่ได้รับตำแหน่งนี้เขาก็ไม่ได้มาที่นี่เป็นเวลามากว่าสิบปีแล้ว

พอลกำลังจะเดินเข้าไปในสวนเมื่อจู่ ๆ ก็มีร่างหนึ่งแวบมาข้าง ๆ เขา เด็กสาวร่างเพรียวพูดด้วยความเคารพ “คุณเมนโดซา คุณแฮมิลตันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ กรุณารอสักครู่นะคะ”

“ครับ” พอลตอบอย่างเฉยเมย

เขารู้ดีว่าฟาเบียนกำลังพยายามสั่งสอนเขา อย่างไรก็ตาม วันนี้เขาเป็นคนที่มาเยี่ยมเอง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงต้องอดทน

ถ้าเขาเดินออกไปในตอนนี้ ฟาเบียน ราชาแห่งการพนัน คงจะดีพอใจไม่น้อย

เมื่อพอลกำลังจะจุดซิการ์ในมืออีกครั้ง หูฟังของเลขานุการหญิงก็สั่นเล็กน้อย จากนั้นเธอก็โค้งคำนับและพูดว่า “คุณเมนโดซ่า เชิญเลยค่ะ คุณแฮมิลตันกำลังรอคุณอยู่”

เลขานุการพาพอลไปที่ศาลาในสวนหลังบ้าน

“ฮึ ๆ ลมอะไรพัดพาผู้บังคับบัญชาสูงสุดของลาสเวกัสมาที่นี่?

“มาหาผมตอนเที่ยงแบบนี้ ไม่ได้จะมาทานมื้อเที่ยงกับผมหรอก ใช่ไหม?”

ทันทีที่พอลเข้าไปในศาลา เสียงที่แผ่วเบาก็ดังขึ้น

พอลเงยหน้าขึ้นทันทีและพบกับฟาเบียน ราชาแห่งการพนันผู้กระต