ดวงตาของสตีฟกระตุก ใบหน้าของเขาถอดสีจนหมด

แต่หากไม่มีคำสั่งของฮาร์วีย์ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

หลังจากคุกเข่าลงไปเมื่อคืนนั้น ความกล้าของเขาก็สูญสิ้นไปหมด เขาไม่กล้าจะต่อกรกับฮาร์วีย์อีกต่อไป

เขาไม่กล้าแม้แต่จะติดต่อกับปีเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาทำได้แค่เตรียมการย้ายทรัพย์สินทุกกระบวนการให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

“พอแล้ว ถ้าผมไม่อนุญาต เขาจะไม่มีสิทธิ์พูดแม้แต่น้อย” ฮาร์วีย์กล่าวขณะยิ้มจาง ๆ

“ตอนแรก คุณใช้การทำสัญญาเป็นการหลอกล่อให้ภรรยาผมดื่มเหล้า คุณเอาแต่บังคับให้เธอดื่ม พูดซ้ำไปซ้ำมา จนคนอื่นเขารู้กันหมดแล้วว่าคุณกำลังทำอะไร”

“แล้ววันนี้ คุณยังเอาแต่ยั่วโมโหผมซ้ำไปซ้ำมาโดยไม่มีเหตุผลอีก ผมอยากจะไล่คุณออกเพื่อลดปัญหาของพวกเราเหลือเกิน”

“ทำไมคุณถึงชอบทำตัวน่าโมโหขนาดนี้นะ?”

“สตีฟ ทุกคนจากประเทศ J เขาไม่รู้เรื่องรู้ราวเหมือนหมอนี่กันหมดเลยหรือเปล่า หรือเพราะคุณไม่ได้สอนสุนัขของตัวเองให้มีมารยาท?”

“ถูกเจ้าหมอนี่เห่าใส่ตลอดทำให้ผมรำคาญเป็นอย่างมากเลยล่ะ”

สตีฟตัวสั่นพอได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ เขาตอบกลับขณะสั่นไปทั้งตัวที่ใส่รองเท้าบู๊ต “ซีอีโอยอร์กครับ ผมไม่ได้สั่งส