“Tatay!” Malinaw na sigaw ng lalaki, “Huwag kang mag- alala, ipagkatiwala mo sa akin si Sabrina. Aalagaan ko siya habang buhay."

Natigilan si Sabrina nang marinig ang kanyang saad.

Nagdusa siya sa hindi mabilang na mga pagdurusa hindi pa matagal na ang nakalipas, lahat para makapagtayo ng tahanan para sa kanyang sarili.

Upang matiyak na ang kanyang anak na babae ay hindi kailangang gumala mula sa lungsod patungo sa lungsod, walang tirahan, tulad niya.

Natupad na rin sa wakas ang kanyang pangarap.

Isa pa, kasama niya ang taong mahal niya.

Bukod dito, nagkaroon sila ng isang anak na magkasama.

Sa wakas ay masasabi niya sa kanyang ama, “Tay, tayong tatlo ay namumuhay nang magkakasama bilang isang pamilya. Tatay, hindi mo na kailangang mag-alala na ma- bully ako. Napakasaya ko ngayon.”

Sa pag -iisip ng lahat ng mayroon siya ngayon, naramdaman ni Sabrina na lahat ng pagsubok na dinanas niya, lahat ng sakit na dinanas niya, lahat ng iyon, kaya, sulit.

Hindi ba't lagi nilang sina