Sumandal si Aino sa balikat ng kanyang daddy at tumingala ito para tignan si Sebastian, "Daddy..."

Hindi pa man din nasasabi ni Aino ang gusto niyang sabihin, naintindihan na ito kaagad ni Sebastian at buo ang loob na sumagot, “Mhm. Naniniwala ako na mahahanap natin ang Mommy mo. Sino ba satingin mo ang Mommy mo?”

Habang iniisip ito, makikita ang malaking pag asa mula sa mga mata nii Sebastian. "Mukhang tahimik lang ang Mommy mo, sobrang hinhin, mahina, at hindi nakikipag away sa iba, pero sa totoo lang, sobrang hirap kalabanin ng Mommy mo. Alam mo naman kung gaano ako katapang diba? Pero sa huli, hindi ba siya ang nagpapagawa sa akin ng gusto niya? Noon, para makatakas sa akin, kinuha ka ng Mommy mat nagttago sila ng uncle mo ng anim na taon. Sa loob ng anim na taon, siya ay isang babae na hindi sumuko at hindi iniisip na mamatay. Pero ngayon?"

Itinaas ni Aino ang kanyang ulo upang tingnan si Sebastian. "Daddy, mas mabuti ba ang sitwasyon ngayon kaysa anim na taon ang nakakaraan