Sa Charlie Wade ay ang manugang na nakatira sa bahay ng kanyang asawa na kinamumuhian ng lahat, ngunit ang kanyang tunay na pagkatao bilang tagapagmana ng isang makapangyarihang pamilya ay nanatiling isang lihim. Sumumpa siya na isang araw, ang lahat ng tao na nanghamak sa kanya ay luluhod sa kanya at hihingi ng awa sa huli!
Leer más“Okay.” Sinabi nang mabilis ni Charlie, “Kung gano’n, magkita tayo mamaya.”“Okay, Mr. Wade. Kita tayo mamaya.”Makalipas ang labinlimang minuto, dumating ang helicopter ni Kathleen sa top floor ng Shangri-La.Dinala ni Charlie sila Rosalie, Isaac, at Albert sa helicopter.Makalipas ang kalahating oras, lumipad ang helicopter sa isang tagong building sa labas ng New York City.Dito matatagpuan ang medical technology center ng pamilya Fox.Ang building na ito lang ang nag-iisang building sa loob ng dalawang kilometrong radius. Dalawampu’t limang palapag ang taas nito, at mahigpit ang bantay sa paligid nito.Pagkatapos bumaba sa helicopter, nagkusa si Kathleen na maglakad sa harap habang pinangunahan niya ang daan at sinabi kay Charlie, ‘Mr. Wade, itinayo namin ang medical technology center para sa research at development at para subukan ang ilang high-end at advanced na pamamaraan ng mga paggamot at mga gamot, kasama na ang pinaka-advance na proton therapy system at cellular immu
Mukhang medyo nagtatampo si Yahiko hanggang sa lumipad ang eroplano.Bago sumakay sa eroplano, kinuhanan ng litrato ni Nanako si Yahiko habang suot ang hakama at nakatayo sa mga prostheses sa ibaba ng eroplano at sinabihan ang mga kasambahay na buhatin agad siya sa eroplano pagkatapos nito.Makalipas ang kalahating oras pagkatapos lumipad ng eroplano at nagsimula na itong lumipad nang maayos, nagmamadaling dinala ni Nanako at ng tita niya ang pagkain at cake na dinala nila para ipagdiwang ang ika-limampung kaarawan ni Yahiko.Sinindihan ni Nanako ang mga kandila at kinanta ang birthday song bago sinuyo si Yahiko at sinabi, “Otou-san, hipan mo na ang kandila!”Hindi napagtanto ni Nanako na sa puntong ito, binago na niya ang tawag niya sa kanyang ama mula sa Eminent Father at naging Otou-san ito.Gumamit pa siya ng medyo mahigpit na tono nang ilang beses nang hindi namamalayan.Sa hindi inaasahan, pinigilan talaga nito ang orihinal na kayabangan ni Yahiko. Pagkatapos pagalitan ng k
“Paano natin iyon magagawa?!” Sinabi ni Nanako, “Hiniling ni Charlie na isama ka at si Tanaka-san!”“Hindi pa rin ako pupunta kahit gano’n.” Galit na sinabi ni Yahiko, “Matagal na akong hindi lumalabas sa bahay dahil ayokong lumabas at ipahiya ang sarili ko, lalo na ang pumunta sa United States.”Sinabi nang matatag ni Nanako, “Ito ang intensyon ni Charlie-kun.”Sinabi ni Yahiko nang may ilang galit, “Ano naman kung intensyon niya ito? Ikaw ang may gusto sa kanya, hindi ako. Pwede kang pumunta nang mag-isa. Mananatili ako dito. Hindi ako pupunta kahit saan!”Nagalit nang kaunti si Nanako, at medyo mahigpit pa ang tono niya, at mukhang pinapagalitan niya siya nang kaunti habang sinabi, “Otou-san Nakalimutan mo na ba ang kabaitan ni Charlie-kun sa pamilya Ito?!”“Hindi ko nakalimutan!” Sinabi ni Yahiko nang masama ang loob, “Pero huwag mong kalimutan na kumuha rin ng medyo malaking pera si Charlie sa akin! Hindi niya binalik sa akin ang bilyong-bilyong US dollars pagkatapos niyang s
Pagkatapos isuto ni Yahiko ang mga hindi komportableng prostheses, ilang lalaking kasambahay ang tumulong sa kanya para isuot ang hakama.Habang nakatayo si Yahiko at binibihisan sa bagong paraan, mukhang naibalik ang ilan sa dati niyang kakisigan.Pero, siya lang ang nakakaalam kung ano ang sakit nito.Nakatayo lang siya doon ng dalawa o tatlong minuto habang sinusuot ang mga damit, at nakaramdam na siya ng sakit, manhid, at ilang kati sa katawan niya na nakadikit sa mga prostheses.Gusto niya talagang itapon agad ang pares ng prostheses na ito at bumalik ulit sa wheelchair, pero wala siyang magawa kundi tiisin ang kagustuhan na gawin ito nang maisip niya ang sinabi ng anak niya na kukuha sila ng litrato.Sa una ay gusto niyang maglakas palabas nang mag-isa, pero medyo nahirapan siya pagkatapos ng ilang hakbang dahil sa mga prostheses, kaya kailangan niyang hayaan ang kasambahay na tulungan siyang lumabas sa kwarto.Pero, hindi niya alam na wala nang tao sa buong pamilya Ito ang
Kaya, mabilis niyang sinagot ang tawag, pumunta sa walang laman na sulok, at sinabi nang sabik, “Charlie-kun, hindi ba’t nasa United States ka? Bakit mo ako tinatawagan?”Ngumiti nang bahagya si Charlie at sinabi, “Nanako, may mahalaga akong sasabihin sayo.”Sinabi nang nagmamadali ni Nanako, “Charlie-kung, mangyaring sabihin mo!”Inutusan siya ni Charlie, “Isantabi mo ang lahat ng gawain mo ngayon at dalhin mo ang iyong ama at si Hiroshi para makipagkita sa akin sa New York. Mas mabuti kung mas maaga.”“Huh?” Tinanong ni Nanako sa sorpresa at pagtataka, “Gusto mong dalhin ko sa New York ang Eminent Father at si Tanaka-san ngayon din?”“Oo.” Sinabi ni Charlie, “Mahabang biyahe ito, kaya mas mabuti na pumunta na kayo sa airport ngayon din. Hindi niyo kailangan magdala ng kahit anong bagahe o ano pa, pumunta lang kayo sa pinakamabilis hangga’t maaari.”Gustong sabihin ni Nanako na kaarawan ngayong gabi ng kanyang ama at kung pwede ba silang umalis makalipas ang dalawang oras para k
Marahan na hinila ni Nanako ang pinto at iniwan ang mga tsinelas niya sa labas ng pinto habang pumasok siya nang nakapaa.Nang makita ni Yahiko na nagbihis si Nanako na parang isang diwata, hindi niya mapigilang sabihin nang buong pagmamalaki, “Nanako, hindi na ako makapaghintay na makita kang ikasal. Siguradong mas magiging maganda ka kaysa ngayon. Natatakot ako na mahuhumaling sayo ang buong Japan sa sandaling iyon!”Ngumiti nang bahagya si Nanako at sinabi, “Eminent Father, hindi ko pa naisip na ikasal nang napakaaga.”“Oh…” Sumagot si Yahiko at sinabi nang emosyonal, “Hindi mo pa rin makalimutan si Charlie?”Hindi tinago ni Nanako ang nararamdaman niya at sinabi nang tapat, “Eminent Father, hindi ko pa rin mapakawalan si Charlie. Bukod sa kanya, walang lugar sa puso ko para sa kahit kanino. Kahit na makalimutan ko siya, imposible para sa akin na magustuhan ang kahit sino.”Natulala saglit si Yahiko at sinabi nang medyo nababalisa, “Nanako, mabuting lalaki si Charlie, pero hind
Kilala siya sa Japan at itinuturing siya bilang isang idolo sa inspirasyon ng maraming tao. Mag-isa niyang binuhat ang pamilya Ito para maging isa sa mga top family sa Japan, at nasa kalakasan na edad siya na limampu. Dapat ay nasa edad na siya kung saan tinutupad nang sobra ang lahat ng ambisyon niya. Pero, sa sandaling ito, biglang nawala ang mga binti niya at naging isang taong may kapansanan siya na kailangan umasa sa iba para alagaan siya sa bahay, at kailangan niya rin gumamit ng wheelchair kapag lalabas siya. Mahirap punan ang puwang na ito sa puso niya para sa susunod tatlo o limang taon.Kaya, sinabi niya kay Hiroshi, “Tanaka-san, mangyaring imbitahin mo ang tagagawa ng billiard table at papuntahin siya dito bukas para makita kung may kahit anong paraan para pagandahin ang billiard table upang mas angkop ito sa kasalukuyang sitwasyon ng ama ko, tulad ng pwedeng ayusin ang taas nito hangga’t maaari, at dapat nakapaloob ang mga binti na sumusuporta sa lamesa para hindi tamaan n
“Qungua?” Umiling ang dalagang kasambahay sa pagkalito. “Miss… Sa… Sa tingin ko ay hindi ko pa naririnig ang tungkol dito.”Sinabi ni Nanako nang nakangiti, “Ang qungua ay isa sa mga tradisyonal na damit ng babaeng Oskian, at karaniwan ay pula at ginto ang kulay nito. May magandang burda din ito, at sobrang ganda nitong tingnan. May iba’t ibang pag-unlad sa istilo sa mga nagdaang taon, at sobrang ganda talaga nito at mukhang maligaya kapag sinuot.”Sinabi ng kasambahay habang may blangkong ekspresyon, “Miss, hindi kailangan ng mga Hapon na tulad natin na magsuot ng Oskian wedding dress kapag kinasal tayo, tama? Hindi ba’t medyo kakaiba iyon?”Umiling nang makulit si Nanako at sinabi nang nahihiya, “Syempre ay magsusuot ako ng kimono kung papakasalan ko ang isang Hapon, pero kailangan kong magsuot ng Oskian wedding dress kung papakasalan ko ang isang Oskian para sakto sa okasyon. At saka, tulad sa kasabihan, kung papakasalan mo ang isang lalaki, kailangan mong sumunod at masanay sa m
Ilang minuto lang ang nakalipas, katatapos lang ni Nanako sa trabaho niya at bumalik na siya sa bahay niya sa Tokyo gamit ang kotse.Simula noong pinamunuan niya ang pamilya Ito kailan lang, nagtatrabaho nang sobra si Nanako sa mga nagdaang panahon para mabilis siyang masanay at umangat sa papel bilang pinuno ng pamilya Ito.Sa normal na sitwasyon, karaniwan ay maghihintay siya pagkatapos ng alas nuwebe ng gabi bago siya umuwi pagkatapos ng trabaho.Ang dahilan kung bakit siya umuwi ng alas sais ngayong araw ay dahil ito ang ikalimampung kaarawan ng kanyang ama, si Yahiko.Kaya, maaga siyang umalis sa trabaho para ipagdiwang ang kaarawan ng kanyang ama.Dati, kapag ipinagdiwang ang kaarawan ni Yahiko, hindi lang ang mga miyembro ng pamilya Ito ang pupunta para ipagdiwang ang kaarawan niya, ngunit kahit ang head ng maraming prestihiyosong pamilya sa Tokyo ay pupunta para batiin siya.Pero, simula noong naputol ang mga binti ni Yahiko, ayaw na niya sa mga okasyon na maraming tao. K