Nakaupo si Prinsesa Evergreen sa upuan at tinitigan nang mayabang si Darryl. “Hindi mo ko kailangang pasiyahin, alam mo ba ‘yon? Mas maraming kapalit kapag nagalit ako.”

‘Pasiyahin ka?’

Nang marinig niya ‘yon, natigilan si Darryl. Gusto niyang umiyak.

‘Sa tingin niya ba kaya kong mag acrobatics?’

Noong naisip ‘yon ni Darryl, ngumiti siya. Tiningnan niya si Prinsesa Evergreen at ngumiti, “Kamahalan, paano kita mapapasaya?”

Nang makita niya ang pag-aalala sa mukha ni Darryl, natuwa si Prinsesa Evergreen. Tumayo siya sa upuan at nakangiting sinabi, “Gawin natin ‘to. Maglaro tayo. Ikaw ang magiging war stallion ko!” tinuro niya ang sahig. “Lumuhod ka. Sasakyan kita.”

‘Ano? Gusto niyang lumuhod ako at maging kabayo na sasakyan mo?’ naisip ni Darryl. Makikita mo sa mukha niya ang pangangamba.

Malapit nang mapuno ang galit ni Darryl. Gusto na lang niyang tumakbo at umalis. Kapag umalis siya, walang makapipigil sakanya pero kapag nagpakita siya, mas mahihirapan siyang pumasok ulit sa pa