Ngayon, pagkatapos ng mahabang panahon, sa wakas, nakabalik na si Sabrina.“Sabbie, sumama ka sakin sa bahay ko, kailangan kitang kausapin.” Kahit na matanda na siya ngayon, si Grand uncle Scott ay maingat pa rin at alert. Pagkakita na dumami ang tao sa paligid, alam niyang hindi sila pwede mag-usap dito.Pagkatapos tumango ni Sabrina, tumingin siya sa mga taong nakapaligid at sa forklift driver na pabalik na sa trabaho. Huminga siya ng malalim at inanunsyo, “Ako ang may-ari ng mga bahay na ito. Dahil nandito na ako ngayon, kailangan niyo ipaliwanag sakin kung bakit pwede kayong magsimula ng demolisyon dito ng wala ang consent ko.”“Kung hindi, hihiga lang ako dito at tingnan natin kung paano niyo ipagpapatuloy ang trabaho niyo!”Walang masabi ang forklift driver.Sa huli kasi, sumusunod lang naman siya sa mga utos. Pagkakita dito, walang choice ang manager ng construction kung hindi tumawag sa iilang mga tao.Pagkatapos ng ilang sandali, napabuntong hininga ito at umiliing, sabi niya

Kaagad namang tumigil ang driver sa pagsasalita.Nagulat siya sa fierce na tono ni Coral kaya hindi siya makaimik ng kahit siang salita.Ang tanging nagawa niya lang ay tingnan si Sabrina.Pagkakita sa itsura nito, gentle na sinabi ni Sabrina, “Salamat, sir, hintayin mo nalang ako sa kotse. Babayaran kita kapag naayos ko na ang mga nagyayari dito.”“Sige, sige, Miss.” Walang choice ang driver kung hindi bumalik sa kotse niya.Pagkatapos, tumingin si Sabrina kay Coral ng may nakakatakot na expression. “Sino ang nagsabi sayo ng mga bagay na yan tungkol sakin?”Pumunta ba dito ang Lynn family?Hindi nag-aalala si Sabrina sa kahit na ano, kahit pa ang compensation fee. Basta ba ay mahanap niya ang mga lumang gamit ng mga magulang niya at makuha ang mga labi nito, kuntento na siya.Sa kabilang banda, tumaas ang kilay ni Coral at napunta na naman ang atensyon niya kay Sabrina. Ngumisi siya.Sa nagdaang lima o anim na taon na natakbo si Sabrina, ang lynn family ay bumabalik sa village ng ilan

Ang pinakamalala dito, mamamatay siya.Ngayong kasama na ni Aino ang tatay niya, na close na niya ngayon, makakaalis na si Sabrina sa mundong ito ng walang pagsisisi.Dahil dito, hindi siya gumawa ng kahit anong sound habang itinatali siya.“Sabbie….” Sigaw ni Grand uncle Scott, nagsimula itong umiyak.Dahil malungkot na matanda siya, walang lakas ng loob si Grand uncle Scott na kalabanin ang mga mayayamang business people na katulad ni Coral dahil may kapangyarihan at influence ito sa buong town.“Grand uncle,” kalmadong sabi ni Sabrino. “Sorry sa abala.”“Ibalik siya sa county town.” Pagkarinig sa utos ni Coral, kaagad umalis ang apat na lalaki, kasama si Sabrina. Ang iba namang mga villagers ay pinanuod lang ito.Sa huli, ang mga tahimik at hardworking na mga tao ay hindi nagsabi ng kahit na ano. Dahil hindi rin sila makapangyarihan, takot silang kalabanin ang maling tao. Ang tanging nagawa lang nila ay bumuntong hininga. Ang mga nakatayo sa gilid ay nagbulungan. “Hay nako, kung w

Hindi ba siya ay tumira sa isang ulila at hindi masukat na kondisyon?Paano niya nagawang maging maganda pa din?Si Coral mismo ay nagtatrabaho na din simula pa nung matapos siya ng middle school. Sa isang banda, nagkaroon pa nga siya ng trabaho bilang isang escort.Nung kalaunan, matapos na pagsilbihan ang mga kliyente niya bilang kasama sa pag-inom, nagsimula siyang mag-alok pa. Hindi niya na mabilang kung ilan ang mga lalaking nakatalik niya, pero alam niya na karamihan sa kanila ay pangit, matanda, kalbo, at malalaki ang tiyan.Sa madaling salita, sinakripisyo ni Coral ang kabataan at kagandahan niya para maitayo niya ang negosyo at estado niya ngayon.Matapos na ibigay ang lahat, hindi nakakagulat na hindi niya hinahayaang makatakas na lang si Sabrina, na sa kabila ng lahat ng pinagdaanan niya, mukha pa rin siyang mas maganda kaysa sa sarili niya.Matagal nang hinihintay ni Coral na makitang maghirap si Sabrina, at kasabay nito ang magkaroon ng pera para sa sarili niya. Na

Mukhang siya nga yun!Nung naisip nila ito, nagmadali sila papunta dito nang walang inaaksayang segundo.Salamat sa Diyos, Salamat sa Diyos!Ang swerte nila dahil nakarating sila sa oras!Nung oras na yun, niyakap ni Sebastian si Sabrina nang mahigpit sa dibdib niya."Sebastian..." nagsimula nang humikbi si Sabrina.Hindi siya talaga iyakin, pero ngayon, matapos niyang lumundag sa yakap nito, agad na tumulo ang luha sa mukha niya. "Sebastian, akala ko... akala ko hindi na kita makikita, o ang anak natin kahit kailan. Sebastian... buhay ba ako?""Oo," mahinahong sumagot si Sebastian."Nananaginip ba ako?" tanong ulit niya."Hindi.""Paano... paano mo ako nahanap? Nakita mo ba ang SOS message na pinadala ko sayo?"Iniling niya ang ulo niya.Hindi nakatanggap si Sebastian ng kahit anong klaseng mensahe.Inisip niya pa nga na nawalan ng baterya ang phone niya dahil sa napakaraming tawag nito sa kanya kagabi."Kung hindi mo natanggap ang SOS ko, bakit ka pumunta dito?" Nagtata