Masasabi na ang lahat ng sangkap ng medisina sa harap ni Charlie ay nakumpleto na ang isang tiyak na pagbabago sa sandaling ito, at ang mga katangian ng medisina ay sumasailalim din sa ebolusyon sa ilalim ng dalawang epekto ng Phoenixica at Reiki.Ang nagpasorpresa nang sobra kay Charlie ay nang ginawang aktibo ang Phoenixica, ang malakas na katangian nito na binabalot ng Reiki ay mabilis gumawa ng isang hindi maisip na pattern ng operasyon.Parang isa itong planeta na gawa sa gas na patuloy na umiikot at lumalaki, at patuloy din itong bumabagsak sa gitna sa ilalim ng impluwensya ng Reiki.Habang pabilis nang pabilis ang ikot nito, parang isang itong napakalakas na centrifugal pump na galit na galit na inuubos ang Reiki sa katawan ni Charlie.Sa una ay kontrolado pa ni Charlie ang bilis na paglabas ng Reiki, pero mabilis niyang nadiskubre a hindi na niya makontrol ang bilis ng paglabas ng Reiki at nagbgo agad ito at kusang aktibong hinihigop.Makalipas ang matagal na panahon, mahi
Ang hindi inaasahan ni Charlie ay biglang sasabog ang puting bola ng ilaw na umiikot nang mabilis.Sa sandaling sumabog ang bola ng ilaw, mukhang biglang tumigil ang malakas na daloy ng hangin.Pagkatapos, agad gumulong sa sahig ang isang bunton ng mga ginintuang pill na may diameter na nasa isang sentimetro. Ang mas kahanga-hanga ay ang mga pill na gumulong ay hindi kumalat ngunit nagtipon-tipon sa gitna.Huminga nang maluwag si Charlie nang makita na tagumpay na nagawa ang mga pill, at mabilis niyang hinawakan ang mga pill na ito sa palad niya.Pagkatapos silang bilangin nang maingat, nalaman niya na hindi marmai o kaunti ang mga pill, ngunit may eksaktong dalawampung pill.Pero, hindi masyadong masaya si Charlie. Dahil, kailangan niyang isakripisyo ang tatlong Cultivating Pill para magawa ang batch ng Regenerating Pill na ito.Kayang punuin ng Cultivating Pill ang Reiki pagkatapos itong inumin, pero walang ganitong epekto ang Regenerating Pill. Kung kakainin ng isang malusog n
Ilang minuto lang ang nakalipas, katatapos lang ni Nanako sa trabaho niya at bumalik na siya sa bahay niya sa Tokyo gamit ang kotse.Simula noong pinamunuan niya ang pamilya Ito kailan lang, nagtatrabaho nang sobra si Nanako sa mga nagdaang panahon para mabilis siyang masanay at umangat sa papel bilang pinuno ng pamilya Ito.Sa normal na sitwasyon, karaniwan ay maghihintay siya pagkatapos ng alas nuwebe ng gabi bago siya umuwi pagkatapos ng trabaho.Ang dahilan kung bakit siya umuwi ng alas sais ngayong araw ay dahil ito ang ikalimampung kaarawan ng kanyang ama, si Yahiko.Kaya, maaga siyang umalis sa trabaho para ipagdiwang ang kaarawan ng kanyang ama.Dati, kapag ipinagdiwang ang kaarawan ni Yahiko, hindi lang ang mga miyembro ng pamilya Ito ang pupunta para ipagdiwang ang kaarawan niya, ngunit kahit ang head ng maraming prestihiyosong pamilya sa Tokyo ay pupunta para batiin siya.Pero, simula noong naputol ang mga binti ni Yahiko, ayaw na niya sa mga okasyon na maraming tao. K
“Qungua?” Umiling ang dalagang kasambahay sa pagkalito. “Miss… Sa… Sa tingin ko ay hindi ko pa naririnig ang tungkol dito.”Sinabi ni Nanako nang nakangiti, “Ang qungua ay isa sa mga tradisyonal na damit ng babaeng Oskian, at karaniwan ay pula at ginto ang kulay nito. May magandang burda din ito, at sobrang ganda nitong tingnan. May iba’t ibang pag-unlad sa istilo sa mga nagdaang taon, at sobrang ganda talaga nito at mukhang maligaya kapag sinuot.”Sinabi ng kasambahay habang may blangkong ekspresyon, “Miss, hindi kailangan ng mga Hapon na tulad natin na magsuot ng Oskian wedding dress kapag kinasal tayo, tama? Hindi ba’t medyo kakaiba iyon?”Umiling nang makulit si Nanako at sinabi nang nahihiya, “Syempre ay magsusuot ako ng kimono kung papakasalan ko ang isang Hapon, pero kailangan kong magsuot ng Oskian wedding dress kung papakasalan ko ang isang Oskian para sakto sa okasyon. At saka, tulad sa kasabihan, kung papakasalan mo ang isang lalaki, kailangan mong sumunod at masanay sa m
Kilala siya sa Japan at itinuturing siya bilang isang idolo sa inspirasyon ng maraming tao. Mag-isa niyang binuhat ang pamilya Ito para maging isa sa mga top family sa Japan, at nasa kalakasan na edad siya na limampu. Dapat ay nasa edad na siya kung saan tinutupad nang sobra ang lahat ng ambisyon niya. Pero, sa sandaling ito, biglang nawala ang mga binti niya at naging isang taong may kapansanan siya na kailangan umasa sa iba para alagaan siya sa bahay, at kailangan niya rin gumamit ng wheelchair kapag lalabas siya. Mahirap punan ang puwang na ito sa puso niya para sa susunod tatlo o limang taon.Kaya, sinabi niya kay Hiroshi, “Tanaka-san, mangyaring imbitahin mo ang tagagawa ng billiard table at papuntahin siya dito bukas para makita kung may kahit anong paraan para pagandahin ang billiard table upang mas angkop ito sa kasalukuyang sitwasyon ng ama ko, tulad ng pwedeng ayusin ang taas nito hangga’t maaari, at dapat nakapaloob ang mga binti na sumusuporta sa lamesa para hindi tamaan n
Marahan na hinila ni Nanako ang pinto at iniwan ang mga tsinelas niya sa labas ng pinto habang pumasok siya nang nakapaa.Nang makita ni Yahiko na nagbihis si Nanako na parang isang diwata, hindi niya mapigilang sabihin nang buong pagmamalaki, “Nanako, hindi na ako makapaghintay na makita kang ikasal. Siguradong mas magiging maganda ka kaysa ngayon. Natatakot ako na mahuhumaling sayo ang buong Japan sa sandaling iyon!”Ngumiti nang bahagya si Nanako at sinabi, “Eminent Father, hindi ko pa naisip na ikasal nang napakaaga.”“Oh…” Sumagot si Yahiko at sinabi nang emosyonal, “Hindi mo pa rin makalimutan si Charlie?”Hindi tinago ni Nanako ang nararamdaman niya at sinabi nang tapat, “Eminent Father, hindi ko pa rin mapakawalan si Charlie. Bukod sa kanya, walang lugar sa puso ko para sa kahit kanino. Kahit na makalimutan ko siya, imposible para sa akin na magustuhan ang kahit sino.”Natulala saglit si Yahiko at sinabi nang medyo nababalisa, “Nanako, mabuting lalaki si Charlie, pero hind
Kaya, mabilis niyang sinagot ang tawag, pumunta sa walang laman na sulok, at sinabi nang sabik, “Charlie-kun, hindi ba’t nasa United States ka? Bakit mo ako tinatawagan?”Ngumiti nang bahagya si Charlie at sinabi, “Nanako, may mahalaga akong sasabihin sayo.”Sinabi nang nagmamadali ni Nanako, “Charlie-kung, mangyaring sabihin mo!”Inutusan siya ni Charlie, “Isantabi mo ang lahat ng gawain mo ngayon at dalhin mo ang iyong ama at si Hiroshi para makipagkita sa akin sa New York. Mas mabuti kung mas maaga.”“Huh?” Tinanong ni Nanako sa sorpresa at pagtataka, “Gusto mong dalhin ko sa New York ang Eminent Father at si Tanaka-san ngayon din?”“Oo.” Sinabi ni Charlie, “Mahabang biyahe ito, kaya mas mabuti na pumunta na kayo sa airport ngayon din. Hindi niyo kailangan magdala ng kahit anong bagahe o ano pa, pumunta lang kayo sa pinakamabilis hangga’t maaari.”Gustong sabihin ni Nanako na kaarawan ngayong gabi ng kanyang ama at kung pwede ba silang umalis makalipas ang dalawang oras para k
Pagkatapos isuto ni Yahiko ang mga hindi komportableng prostheses, ilang lalaking kasambahay ang tumulong sa kanya para isuot ang hakama.Habang nakatayo si Yahiko at binibihisan sa bagong paraan, mukhang naibalik ang ilan sa dati niyang kakisigan.Pero, siya lang ang nakakaalam kung ano ang sakit nito.Nakatayo lang siya doon ng dalawa o tatlong minuto habang sinusuot ang mga damit, at nakaramdam na siya ng sakit, manhid, at ilang kati sa katawan niya na nakadikit sa mga prostheses.Gusto niya talagang itapon agad ang pares ng prostheses na ito at bumalik ulit sa wheelchair, pero wala siyang magawa kundi tiisin ang kagustuhan na gawin ito nang maisip niya ang sinabi ng anak niya na kukuha sila ng litrato.Sa una ay gusto niyang maglakas palabas nang mag-isa, pero medyo nahirapan siya pagkatapos ng ilang hakbang dahil sa mga prostheses, kaya kailangan niyang hayaan ang kasambahay na tulungan siyang lumabas sa kwarto.Pero, hindi niya alam na wala nang tao sa buong pamilya Ito ang