ฮาร์วีย์หัวเราะ

“ฉันมาที่นี่เพื่อให้แน่ใจว่าเธอตายแล้วจริง ๆ ฉันวางแผนให้เธอตายด้วยน้ำมือนายไง”

“เมื่อนั้นตระกูลซิมเมอร์ก็จะได้เลิกวุ่นวายกับฉันสักที”

“แน่นอน พอเธอตาย ฉันก็จะจัดการนายให้สิ้นซากด้วยเหมือนกัน ด้วยวิธีนี้จะไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่”

“ทุกคนจะบอกว่าฉันเป็นฮีโร่ที่แก้แค้นให้กับแม่ยายตัวเอง!”

“แมนดี้คงจะซาบซึ้งในตัวฉันมาก เธออาจจะนอนกับฉันเลยด้วยซ้ำ!”

“เร็วเข้า! ฉันรอไม่ไหวแล้ว!”

ฮาร์วีย์แสร้งทำเป็นร่าเริงราวกับว่าเขาต้องการให้ลิเลียนตายเสียตรงนี้แล้วเดี๋ยวนี้

ชายหน้าเหลี่ยมตัวแข็งทื่อ

“คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณจริง ๆ เหรอ ฮาร์วีย์ ยอร์ก!” เขาพูดแม้ว่าจะแสดงท่าทีลังเลอยู่บ้าง

“ผมเห็นมากับตาแล้ว! คุณ…"

“สารเลว! แกมันเลว! ไอ้คนโสโครก! แกมันสมควรตาย!!!” ทันใดนั้นลิเลียนก็ตะโกนอย่างเดือดดาล ไม่ให้เวลาอีกสองคนได้คุยกัน

“ฉันนี่มันตาบอดจริง ๆ ที่ปล่อยให้ลูกสาวแต่งงานกับคนเนรคุณแบบนี้!”

"ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ! ต่อให้กลายเป็นผีฉันก็ไม่ปล่อยแกไปแน่!”

“สาบานต่อพระเจ้าเลยว่า ฉันจะทำให้แกหย่ากับแมนดี้ให้ได้!”

ลิเลียนกัดฟันขณะที่เธอขู่ ราวกับคิดจะถลกหนังฮาร์วีย์ทั้งเป็น

ด